خالدیه (مرجئه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خالدیه''' از پیروان خالد و | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان =خالدیه( مرجئه) | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =خالدیه( مرجئه) | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده =خداوند گناه‌کاران را با آتش دوزخ خواهد سوزاند، اما آنها به‌طور ابدی در جهنم نمی‌مانند، بلکه پس از عذاب، وارد بهشت می‌شوند. | |||
}} | |||
'''خالدیه''' از پیروان خالد و شاخه‌ای از فرقه «[[مرجئه]]» بودند. | |||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
خالدیه مطابق با اندیشه ارجاء و قدر، معتقد بودند که خداوند گناه‌کاران را با آتش [[دوزخ]] خواهد سوزاند، اما آنها به‌طور ابدی در جهنم نمی‌مانند، بلکه پس از عذاب، وارد [[بهشت]] می‌شوند <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 177 با ویرایش و تصحیح عبارت.</ref> <ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 71</ref><ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص24</ref>. | خالدیه مطابق با اندیشه ارجاء و قدر، معتقد بودند که خداوند گناه‌کاران را با آتش [[جهنم|دوزخ]] خواهد سوزاند، اما آنها به‌طور ابدی در جهنم نمی‌مانند، بلکه پس از عذاب، وارد [[بهشت]] می‌شوند <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 177 با ویرایش و تصحیح عبارت.</ref> <ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام علی سامی النشار، چاپ قاهره، ص 71</ref><ref>اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص24</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۰۰
| خالدیه( مرجئه) | |
|---|---|
 | |
| نام | خالدیه( مرجئه) |
| عقیده | خداوند گناه‌کاران را با آتش دوزخ خواهد سوزاند، اما آنها به‌طور ابدی در جهنم نمی‌مانند، بلکه پس از عذاب، وارد بهشت می‌شوند. |
خالدیه از پیروان خالد و شاخه‌ای از فرقه «مرجئه» بودند.
اعتقادات
خالدیه مطابق با اندیشه ارجاء و قدر، معتقد بودند که خداوند گناه‌کاران را با آتش دوزخ خواهد سوزاند، اما آنها به‌طور ابدی در جهنم نمی‌مانند، بلکه پس از عذاب، وارد بهشت می‌شوند [۱] [۲][۳].
