توحیدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «توحيديه از فرق «دروز» از مهم ترین انشعابات اسماعیلیه هستند. ص 128 ==عقاید== پی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =توحیدیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =توحیدیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس =از فرقه دروزیه منشعب شده از اسماعیلیه | |||
| عقیده = اعتقاد به هفت ستون تکلیفی و قانونی از جمله: صداقت، حفظ برادری و بیزاری از ابلیسیان و طاغیان | |||
}} | |||
'''توحیدیه''' شاخه‌ای از فرقه «[[دروزیه]]» و از مهم‌ترین انشعابات [[اسماعیلیه]] هستند. | |||
==عقاید== | == عقاید == | ||
پیروان این فرقه در مذهب خود به هفت ستون تکلیفی و قانونی اعتقاد دارند و آن را هفت خصلت توحیدی | پیروان این فرقه در مذهب خود به هفت ستون تکلیفی و قانونی اعتقاد دارند و آن را هفت خصلت توحیدی می‌نامند که به شرح‌ذیل است. | ||
# صداقت و راستگویی | |||
# حفظ برادری. | |||
# ترک آنچه را که مربوط به [[عبادت]] و عدم بهتان باشد. | |||
# بیزاری از ابلیسیان و طاغیان. | |||
# توحید کلمه در باره امام زمان خویش. | |||
# راضی بودن به امر و دستور او. | |||
# تسلیم به امر او در نهان و آشکار<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 128 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده: مذاهب | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۳
| توحیدیه | |
|---|---|
 | |
| نام | توحیدیه |
| موسس | از فرقه دروزیه منشعب شده از اسماعیلیه |
| عقیده | اعتقاد به هفت ستون تکلیفی و قانونی از جمله: صداقت، حفظ برادری و بیزاری از ابلیسیان و طاغیان |
توحیدیه شاخه‌ای از فرقه «دروزیه» و از مهم‌ترین انشعابات اسماعیلیه هستند.
عقاید
پیروان این فرقه در مذهب خود به هفت ستون تکلیفی و قانونی اعتقاد دارند و آن را هفت خصلت توحیدی می‌نامند که به شرح‌ذیل است.
- صداقت و راستگویی
- حفظ برادری.
- ترک آنچه را که مربوط به عبادت و عدم بهتان باشد.
- بیزاری از ابلیسیان و طاغیان.
- توحید کلمه در باره امام زمان خویش.
- راضی بودن به امر و دستور او.
- تسلیم به امر او در نهان و آشکار[۱].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 128 با ویرایش و اصلاح عبارات.
