اهل الاهواء: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =اهل الاهواء  
| عنوان =اهل الاهواء  
خط ۱۲: خط ۱۱:
| عقیده = مخالف با عقاید و آراء اهل‌سنت   
| عقیده = مخالف با عقاید و آراء اهل‌سنت   
}}
}}
 
'''اهل‌الاهواء''' به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه [[اهل سنت|اهل‌سنت]] مخالف‌اند.
اهل‌الاهواء به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه [[اهل سنت|اهل‌سنت]] مخالف‌اند.


== معنای اهواء در لغت ==
== معنای اهواء در لغت ==
خط ۱۹: خط ۱۷:


== معنای اهواء در اصطلاح ==
== معنای اهواء در اصطلاح ==
اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان اهل‌سنت، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل [[جبریه]]، [[قدریه]]، [[مجسمه]] و [[معطله]] اهل‌الاهواء شمرده می‌شوند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.</ref>
اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان [[اهل‌سنت و جماعت|اهل سنت]]، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل [[جبریه]]، [[قدریه]]، [[مجسمه]] و [[معطله]] که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}
{{فرق و مذاهب}}
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۳

اهل الاهواء
ناماهل الاهواء
عقیدهمخالف با عقاید و آراء اهل‌سنت

اهل‌الاهواء به فرقه‌هایی می‌گویند که در عقاید دینی و شرعی با عامه اهل‌سنت مخالف‌اند.

معنای اهواء در لغت

اهواء جمع هوی و به معنای میل و خواهش نفسانی است.

معنای اهواء در اصطلاح

اهل‌الاهواء در اصطلاح متکلمان اهل سنت، به فرقه‌هایی گفته می‌شود که در عقاید دینی و فروع کلامی با آنها مخالف بوده و از مسیر حق خارج شده‌اند. مثل جبریه، قدریه، مجسمه و معطله که اهل‌الاهواء نامیده می‌شوند.[۱]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77 با ویرایش و دخل و تصرف لازم در عبارات.