تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
}} | }} | ||
'''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب [[امامت]] واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[حجت بن | '''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب [[امامت]] واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[حجت بن الحسن (مهدی)|قائم آل محمد]] می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. | ||
== موسس == | == موسس == | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
[[کشّی|کشّی]] مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید [[کوفه]] میزیست و از حواریین [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر]] (ع) و [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق]] (ع) بود. | [[کشّی|کشّی]] مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید [[کوفه]] میزیست و از حواریین [[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام محمد باقر]] (ع) و [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق]] (ع) بود. | ||
به گفته نجاشی، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[ | به گفته نجاشی، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] می‌گوید کتاب «الاستطاعة و الجبر» تألیف زرارة است. [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد‌ربّه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف‌السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به [[مدینه|مدینه]] فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد، چون مرگ او فرا رسید [[قرآن]] را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، ص 123 با ویرایش و دخل و تصرف در عبارت.</ref> | ||
== عقاید == | == عقاید == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۹
| تمیمیه | |
|---|---|
 | |
| نام | تمیمیه |
| قرن شکل گیری | قرن دوم هجری قمری |
| موسس | زرارة بن اعین (مطابق با ادعای ابوالحسن اشعری) |
| عقیده | 1. علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. 2. پیرو تفکر واقفیه |
تَمیمیّه (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.
موسس
ابوالحسن اشعری می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.[۱]
تاریخچه
کشّی مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید کوفه میزیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. شیخ صدوق می‌گوید کتاب «الاستطاعة و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسی در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد‌ربّه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف‌السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد، چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.[۲]
عقاید
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر‌آنند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. [۳] [۴]
