تارکیه (شاکیه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =تارکیه( شاکیه) | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =تارکیه(شاکیه) | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده = شاخه ای از مرجئه و تابع عقاید این گروه | |||
}} | |||
'''تارکیه''' گروهی از [[فرقه مرجئه|مرجئه]] هستند که معتقدند خداوند‌متعال به جز [[ایمان]] به خود، هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است. | '''تارکیه''' گروهی از [[فرقه مرجئه|مرجئه]] هستند که معتقدند خداوند‌متعال به جز [[ایمان]] به خود، هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است. | ||
از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد؛ اجازه دارد هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد، ترک کند.<ref>ابن جوزی ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، تلبیس ابلیس، ص 41</ref> | از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد؛ اجازه دارد هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد، ترک کند.<ref>ابن جوزی ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، تلبیس ابلیس، ص 41</ref> | ||
| خط ۸: | خط ۲۱: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۸
| تارکیه( شاکیه) | |
|---|---|
 | |
| نام | تارکیه(شاکیه) |
| عقیده | شاخه ای از مرجئه و تابع عقاید این گروه |
تارکیه گروهی از مرجئه هستند که معتقدند خداوند‌متعال به جز ایمان به خود، هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است. از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد؛ اجازه دارد هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد، ترک کند.[۱]
عقاید
این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در اینکه آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به‌طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به‌طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «شاکیه» نیز می‌خوانند.[۲] تارکیه در میان سخنان خود می‌گویند که ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت کفر بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت توبه و طاعت باشد، بنابراین، روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ یک از ایشان اطلاق گردد.[۳]
