بدائیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''بدائیه''' فرقه‌ای از [[غلاة]] [[شیعه]] هستند که [[بداء]] را برای [[خدا]] جایز می‌دانند.  
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = بدائیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =بدائیه 
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده =غلاة شیعه و نیز اعتقاد به جواز بداء 
}}
'''بدائیه''' فرقه‌ای از [[غلات|غُلاة]] شیعه هستند که [[بداء]] را برای خدا جایز می‌دانند.  


==اعتقادات==
== اعتقادات ==
پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین اعتقاد خلافت خلفاى ثلاثه را تفسیر می‌کنند. <ref>شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹</ref> اما شیعیان امامی مذهب این تعبیر را درست نمى ‏دانند بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب.» (سوره رعد، آیه 39) بداء را بر خدا جایز می‌دانند. زیرا بنا بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد مى‏ تواند امرى را باطل و به جاى آن امرى دیگر را جایگزین کند. این نوع تفسیر از بدا به معنای [[نسخ]] است. چنان که خداوند امامت اسماعیل را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و حضرت صادق (ع) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی. <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69</ref>  
پیروان این فرقه معتقدند مانعی ندارد که خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر همین اساس خلافت خلفای‌ثلاثه را تفسیر می‌کنند.<ref>شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹</ref> اما [[شیعیان]] این تعبیر را درست نمی‌دانند، بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب.» <ref>سوره رعد، آیه 39</ref> بداء را بر خداوند جایز می‌دانند، زیرا بنا‌بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد، می‏‌تواند امری را باطل و امری دیگر را جایگزین آن کند. این نوع تفسیر از بداء به معنای [[نسخ]] است. چنانکه خداوند امامت اسماعیل فرزند [[جعفر بن محمد (صادق‌)
<ref>مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.</ref>
]] را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و امام صادق(ع) فرمود:مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69</ref> <ref>مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.</ref>
   
   
==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: کلام ]]
 
[[رده: مذاهب کلامی ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
<references />

نسخهٔ ‏۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۳

بدائیه
نامبدائیه
عقیدهغلاة شیعه و نیز اعتقاد به جواز بداء

بدائیه فرقه‌ای از غُلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می‌دانند.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقدند مانعی ندارد که خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر همین اساس خلافت خلفای‌ثلاثه را تفسیر می‌کنند.[۱] اما شیعیان این تعبیر را درست نمی‌دانند، بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب.» [۲] بداء را بر خداوند جایز می‌دانند، زیرا بنا‌بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد، می‏‌تواند امری را باطل و امری دیگر را جایگزین آن کند. این نوع تفسیر از بداء به معنای نسخ است. چنانکه خداوند امامت اسماعیل فرزند [[جعفر بن محمد (صادق‌) ]] را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و امام صادق(ع) فرمود:مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی.[۳] [۴]

پانویس

  1. شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹
  2. سوره رعد، آیه 39
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69
  4. مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.