ثقة الاسلامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
== تاریخچه ==
== تاریخچه ==
وی از شاگردان [[سید کاظم رشتی|سید‌کاظم رشتی]] و همدرس حاج محمد کریم خان کرمانی بود. او «[[رکن رابع|رکن‌رابع]]» را که
وی از شاگردان [[سید کاظم رشتی|سید‌کاظم رشتی]] و همدرس حاج محمد کریم خان کرمانی بود. او «[[رکن رابع|رکن‌رابع]]» را که
چهارمین اصل از اصول عقاید [[شیخیه کرمان]] و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است، <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>انکار کرد و او را لعن نمود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> از این رو، آنان را به‌طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة‌الاسلامیه می‌گویند.
چهارمین اصل از اصول عقاید [[شیخیه کرمان]] و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است<ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>، انکار کرد و او را لعن نمود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref>. از این رو، آنان را به‌طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة‌الاسلامیه می‌گویند.
پس از حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام، پسرش «میرزا‌موسی» و پس از او «میرزا‌علی» معروف به «ثقة‌الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 هجری‌قمری به جرم مشروطه خواهی به دست روس‌های تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزا‌محمد» به ریاست این طایفه رسید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات</ref> <ref>دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191</ref>  
پس از حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام، پسرش «میرزا‌موسی» و پس از او «میرزا‌علی» معروف به «ثقة‌الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 هجری‌قمری به جرم مشروطه خواهی به دست روس‌های تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزا‌محمد» به ریاست این طایفه رسید<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات</ref><ref>دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191</ref>.


== معنای رکن رابع ==
== معنای رکن رابع ==
رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و [[حجت بن حسن (مهدی)|امام زمان (عج)]] است. به باور آنان، رکن رابع، احکام شرعی را بدون واسطه از امام‌زمان دریافت می‌‌کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref> <ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>
رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و [[حجت بن حسن (مهدی)|امام زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف)]] است. به باور آنان، رکن رابع، احکام شرعی را بدون واسطه از امام‌زمان دریافت می‌‌کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269</ref><ref>تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۵

ثقة الاسلامیة
تاریخ شکل گیری13 ق، ۱۳ ش‌، ۶۳۴ م
موسسحاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام
عقیدهپیرو تعالیم صوفیانه

ثقة الاسلامیه‏ از فرق «شیخیه» و پیرو «حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام» تبریزی (در گذشته در سال 1301 ه) هستند.

تاریخچه

وی از شاگردان سید‌کاظم رشتی و همدرس حاج محمد کریم خان کرمانی بود. او «رکن‌رابع» را که چهارمین اصل از اصول عقاید شیخیه کرمان و مطرح کننده آن محمد کریم خان کرمانی است[۱]، انکار کرد و او را لعن نمود[۲]. از این رو، آنان را به‌طور مطلق «شیخیه» یا شیخیه ثقة‌الاسلامیه می‌گویند. پس از حاج میرزا شفیع ثقة‌الاسلام، پسرش «میرزا‌موسی» و پس از او «میرزا‌علی» معروف به «ثقة‌الاسلام دوم» یا شهید که در سال 1330 هجری‌قمری به جرم مشروطه خواهی به دست روس‌های تزاری در تبریز به دار آویخته شد و بعد از وی برادرش «میرزا‌محمد» به ریاست این طایفه رسید[۳][۴].

معنای رکن رابع

رکن رابع یکی از اصول عقایدی شیخیه کرمان است. بر اساس این اعتقاد، در هر دوره‌ای انسان کاملی وجود دارد که واسطه میان انسان‌ها و امام زمان (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف) است. به باور آنان، رکن رابع، احکام شرعی را بدون واسطه از امام‌زمان دریافت می‌‌کند و در اختیار مردم قرار می‌دهد[۵][۶].

پانویس

  1. تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 130 با ویرایش و حذف و اضافات و اصلاح جملات
  4. دائرة المعارف تشیع، ج10، ص 191
  5. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 269
  6. تهرانی سید محمد حسین، امام شناسی، سال 1426 هجری قمری، ج 5، ص 178