اوزاعیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''اوزاعیه''' یکی از قدیمی ترین مذاهب مرتبط با فقه [[اهل حدیث]] است. [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]] اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = اوزاعیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =اوزاعیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری
| مبدأ شکل گیری = اندلس اسپانیا
| موسس = عبدالرحمن‌بن‌عمرو اوزاعی
| عقیده =مربوط به فقه اهل حدیث و پرهیز از قیاس و رای
}}
'''اوزاعیه''' یکی از قدیمی‌ترین مذاهب مرتبط با فقه [[اهل حدیث]] است. [[ابن اثیر|ابن‌اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب (کتاب)|اللباب فی تهذیب‌الانساب]] اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است.


==موسس==
== موسس ==
موسس این مذهب شخصی به نام [[اوزاعی|ابوعمرو و عبدالرحمن بن عمرو اوزاعی]] است که در سال 88 هجری در [[بعلبک]] به دنیا آمد و در سال 158 هجری قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] درگذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
موسس این مذهب شخصی به نام [[عبدالرحمن اوزاعی|عبدالرحمن‌بن‌عمرو اوزاعی]] است که در سال 88 هجری‌قمری در [[بعلبک]] به دنیا آمد و در سال 158 هجری‌قمری در شهر [[بیروت|بیروت]] درگذشت.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
اوزاعیه در زمان محمد بن احمد شمس‌الدین المقدسی در [[مسجد جامع دمشق]] مجلس داشته‌اند. اما شروع این مذهب از [[آندلس]] بوده است.<ref>ر.ک، مقدسی محمد،احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک، ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref> عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان یکی از فرقه‌های ناجیه نام می‌برد و می‌نویسد که اصحاب مالک بن انس و نیز شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر‌شمرد.<ref> بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص338</ref>
اوزاعیه در زمان محمد‌بن احمد شمس‌الدین‌المقدسی در [[مسجد جامع دمشق]] مجلس داشته‌اند. اما شروع این مذهب از [[آندلس]] بوده است.<ref>ر. ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر. ک، ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر. ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر. ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref> عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان یکی از [[فرقه‌های ناجیه]] نام می‌برد و می‌نویسد که اصحاب [[مالک بن انس|مالک‌بن‌انس]] و نیز [[محمد بن ادریس شافعی|محمد‌بن‌ادریس شافعی]] و [[عبدالرحمن اوزاعی|اوزاعی]] را باید از این جماعت بر‌شمرد.<ref> بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص338</ref>
   
   
==عقاید==
== عقاید ==
پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می‌جستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> و پیرو آرای اهل حدیث بودند.<ref>ر.ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر.ک. ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر.ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر.ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref>
پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می‌جستند.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref> و پیرو آرای اهل حدیث بودند.<ref>ر. ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153</ref> <ref>ر. ک. ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388</ref> <ref>ر. ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252</ref> <ref>ر. ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338</ref>


==سر انجام==
== سرانجام ==
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهی او به اندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجری از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>
نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهی او به آندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجری از میان رفت.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77</ref>


==پانویس==
== پانویس ==  
{{پانویس}}


<references />
{{فرق و مذاهب}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۱

اوزاعیه
ناماوزاعیه
قرن شکل گیریقرن دوم هجری قمری
مبدأ شکل گیریاندلس اسپانیا
موسسعبدالرحمن‌بن‌عمرو اوزاعی
عقیدهمربوط به فقه اهل حدیث و پرهیز از قیاس و رای

اوزاعیه یکی از قدیمی‌ترین مذاهب مرتبط با فقه اهل حدیث است. ابن‌اثیر در اللباب فی تهذیب‌الانساب اَوْزَاعی را به فتح الف، سکون واو و فتح زاء ضبط کرده است.

موسس

موسس این مذهب شخصی به نام عبدالرحمن‌بن‌عمرو اوزاعی است که در سال 88 هجری‌قمری در بعلبک به دنیا آمد و در سال 158 هجری‌قمری در شهر بیروت درگذشت.[۱]

تاریخچه

اوزاعیه در زمان محمد‌بن احمد شمس‌الدین‌المقدسی در مسجد جامع دمشق مجلس داشته‌اند. اما شروع این مذهب از آندلس بوده است.[۲] [۳] [۴] [۵] عبدالقاهر بغدادی از اوزاعیه به عنوان یکی از فرقه‌های ناجیه نام می‌برد و می‌نویسد که اصحاب مالک‌بن‌انس و نیز محمد‌بن‌ادریس شافعی و اوزاعی را باید از این جماعت بر‌شمرد.[۶]

عقاید

پیروان این مذهب از قیاس و رای بیزاری می‌جستند.[۷] و پیرو آرای اهل حدیث بودند.[۸] [۹] [۱۰] [۱۱]

سرانجام

نقل شده است که اوزاعی در زمان خود پیشوای شام بود و سپس مذهب فقهی او به آندلس راه یافت و پس از قرن دوم هجری از میان رفت.[۱۲]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  2. ر. ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  3. ر. ک، ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  4. ر. ک، کرد علی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  5. ر. ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  6. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص338
  7. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77
  8. ر. ک، مقدسی محمد، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص153
  9. ر. ک. ابوریده عبدالهادی، الحضارة الاسلامیة فی القرن الرابع الهجری او عصر النهضة فی الاسلام، ج1، ص388
  10. ر. ک، کردعلی محمد، خطط الشام، ج6، ص252
  11. ر. ک، بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، ص 338
  12. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 77