اسحاقیه (کیسانیه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۵: خط ۱۵:
== اعتقادات ==
== اعتقادات ==
اسحاقیه معتقدند که امامت از فرزندان [[ابوطالب]] به فرزندان عباس می‌رسد و نیز می‌گویند که زمین هرگز از وجود [[پیامبران|پیامبر]] خالی نمی‌شود.
اسحاقیه معتقدند که امامت از فرزندان [[ابوطالب]] به فرزندان عباس می‌رسد و نیز می‌گویند که زمین هرگز از وجود [[پیامبران|پیامبر]] خالی نمی‌شود.
این فرقه همچنین پیرو عقاید حلولیه‌اند و قایل‌اند که خداوند در [[علی بن ابی طالب|علی بن ابی‌طالب]] و نیز سایر امامان حلول کرده است. با این حال در این موضوع که خداوند بعد از حضرت علی (علیه‌السّلام) در کدام امام حلول کرده است، دچار اختلاف شده‌اند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 45 با ویرایش و اصلاح عبارات.
این فرقه همچنین پیرو عقاید حلولیه‌اند و قایل‌اند که خداوند در [[علی بن ابی‌طالب]] (علیه‌السّلام) و نیز سایر امامان حلول کرده است. با این حال در این موضوع که خداوند بعد از حضرت علی (علیه‌السّلام) در کدام امام حلول کرده است، دچار اختلاف شده‌اند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 45 با ویرایش و اصلاح عبارات.
</ref>.
</ref>.



نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۴

اسحاقیه(کیسانیه)
ناماسحاقیه( کیسانیه)
موسساسحاق‌بن‌عمرو
عقیده1. امامت از فرزندان ابوطالب به فرزندان عباس منتقل می شود. 2.زمین هرگز از وجود پیامبران خالی نمی شود.3. خداوند در وجود امامان حلول کرده است.

اسحاقیه‏ شاخه‌ای از فرقه «کیسانیه» بودند و پیشوای آنان مردی به نام اسحاق‌بن‌عمرو بود. در برخی از منابع نام این شخص اسحاق‌بن‌عمر بدون واو آمده است[۱].

اعتقادات

اسحاقیه معتقدند که امامت از فرزندان ابوطالب به فرزندان عباس می‌رسد و نیز می‌گویند که زمین هرگز از وجود پیامبر خالی نمی‌شود. این فرقه همچنین پیرو عقاید حلولیه‌اند و قایل‌اند که خداوند در علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) و نیز سایر امامان حلول کرده است. با این حال در این موضوع که خداوند بعد از حضرت علی (علیه‌السّلام) در کدام امام حلول کرده است، دچار اختلاف شده‌اند[۲].

پانویس

  1. ر. ک. بلخی ابوالقاسم، بیان الادیان، ص67
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 45 با ویرایش و اصلاح عبارات.