محمدیه (غلاة): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
| قرن شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =  
| موسس = بهنکی و فیّاض‌بن‌علی
| عقیده =   
| عقیده = از غالیان بودند، تا جایی که پیامبر را خدا می دانستند.  
}}
}}


'''محمّدیه''' طایفه‌ای از [[غلاة (فرقه)|غلاة شیعه]] بودند.


'''محمّدیه''' طایفه‌ای از [[غلاة (فرقه)|غلاة شیعه]] بودند که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله)]] را خدا می‌‏دانستند. رهبران این جماعت دو نفر به نام‌های بهنکی و فیّاض بن علی بودند. فیّاض دراین‌باره کتابی به نام قسطاس دارد. این شخص سر‌انجام به دست قاسم بن عبدالله بن سلیمان بن وهب کشته شد<ref>مشکور محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>ابن حزم اندلسی، ''الفصل فى الملل و الاهواء و النحل''، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142.</ref>.
رهبران این جماعت دو نفر به‌نام‌های بهنکی و فیّاض بن علی بودند. فیّاض دراین‌باره کتابی به‌نام قسطاس دارد. این شخص سر‌انجام به‌دست قاسم‌بن‌عبدالله بن‌سلیمان بن‌وهب کشته شد.<ref>مشکور، محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>ابن حزم اندلسی، ''الفصل فى الملل و الاهواء و النحل''، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142.</ref>.
 
==عقاید==
[[محمد‌بن‌عبد‌الله (خاتم‌الانبیاء)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] را خدا می‌‏دانستند.<ref>همان</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۳

محمدیه (غلاة)
موسسبهنکی و فیّاض‌بن‌علی
عقیدهاز غالیان بودند، تا جایی که پیامبر را خدا می دانستند.

محمّدیه طایفه‌ای از غلاة شیعه بودند.

رهبران این جماعت دو نفر به‌نام‌های بهنکی و فیّاض بن علی بودند. فیّاض دراین‌باره کتابی به‌نام قسطاس دارد. این شخص سر‌انجام به‌دست قاسم‌بن‌عبدالله بن‌سلیمان بن‌وهب کشته شد.[۱][۲].

عقاید

پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) را خدا می‌‏دانستند.[۳].

پانویس

  1. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142.
  3. همان