فواتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'می شوند' به 'می‌شوند')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''فواتیه'''پیروان [[فوات بن احنف]] بودند و معقتد بودند که خداوند در پیکر [[امام علی (ع)]] و اولاد او حلول کرده و مسئله خلقت و امور مربوط به مرگ و زندگى و روزى ‏مخلوقات را به حضرت و نسل وی واگذار کرده و فرشتگان بر آن ها نازل می‌شوند. او از نفس خود به نفس خود دعوت می نماید. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 354</ref> <ref>البرسی حافظ رجب، مشارق انوار الیقین فى اسرار امیر المؤمنین، بیروت، نشر دار الاندلس، ص 212.</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = فواتیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس = فوات بن احنف
| عقیده =  خداوند در پیکر [[علی بن ابی طالب|امام علی (علیه‌السّلام)]] و اولاد او حلول کرده و مسأله خلقت و امور مربوط به مرگ و زندگى و روزى ‏مخلوقات را به حضرت و نسل وی واگذار کرده و [[فرشتگان]] بر آنها نازل می‌شوند.
}}
'''فواتیه''' پیروان فوات بن احنف بودند و معقتد بودند که خداوند در پیکر [[علی بن ابی‌طالب|امام علی (علیه‌السّلام)]] و اولاد او حلول کرده و مسأله خلقت و امور مربوط به مرگ و زندگى و روزى ‏مخلوقات را به حضرت و نسل وی واگذار کرده و [[فرشتگان]] بر آنها نازل می‌شوند. او از نفس خود به نفس خود دعوت می‌کند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 354.</ref>،<ref>البرسی حافظ رجب؛ مشارق انوار الیقین فى اسرار امیرالمؤمنین؛ بیروت، نشر دار الاندلس؛ ص 212.</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۹

فواتیه
موسسفوات بن احنف
عقیدهخداوند در پیکر امام علی (علیه‌السّلام) و اولاد او حلول کرده و مسأله خلقت و امور مربوط به مرگ و زندگى و روزى ‏مخلوقات را به حضرت و نسل وی واگذار کرده و فرشتگان بر آنها نازل می‌شوند.

فواتیه پیروان فوات بن احنف بودند و معقتد بودند که خداوند در پیکر امام علی (علیه‌السّلام) و اولاد او حلول کرده و مسأله خلقت و امور مربوط به مرگ و زندگى و روزى ‏مخلوقات را به حضرت و نسل وی واگذار کرده و فرشتگان بر آنها نازل می‌شوند. او از نفس خود به نفس خود دعوت می‌کند[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 354.
  2. البرسی حافظ رجب؛ مشارق انوار الیقین فى اسرار امیرالمؤمنین؛ بیروت، نشر دار الاندلس؛ ص 212.