فدیکیه
فدیکیه | |
---|---|
![]() | |
موسس | ابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری |
فدیکیه از گروههای مربوط به فرقه خوارج اند.
محل سکونت
در منابع آمده است که فدیکیه در عصر حاضر در بحرین و یمامه سکونت دارند، اما در مناطقی چون بصره، کوفه و جزیره، هیچ فردی از این فرقه دیده نمیشود[۱][۲][۳][۴].
پیشوای گروه
پیشوای فدیکیه شخصی به نام ابوفدیک عبدالله بن ثور بن سلمه حروری از سران خوارج و از تیره بنیسعد بن قیس ثعلبه بود که فرقه فدیکیه منسوب بهاوست.
تاریخچه
عبدالقاهر بغدادی مینویسد: «پس از آن که اعتراضات درباره نجدة بن عامر گسترده شد، وی ابوفدیک را به عنوان جانشین خود انتخاب و خود از این سمت کنارهگیری میکند، ولی پس از مدتی ابوفدیک متوجه میشود که اصحاب نجده که به جنگ رفته بودند بازگشته و قصد دارند تا دوباره او را بهامارت برگردانند، در نتیجه درصدد قتل نجده برمیآید. نجده فرار میکند و در خانه شخصی از پیروانش مخفی میشود. ابوفدیک اعلام میکند که اگر غلامی از او خبری بیاورد، آزاد میشود و اگر آزادهای چنین کند، ده هزار درهم دریافت خواهد کرد. کنیزی جایگاه نجده را نشان میدهد و ابوفدیک یکی از خوارج به نام راشد طویل را همراه با لشگری نزد او میفرستد. او نجده را بهقتل میرساند و سرش را نزد ابوفدیک میآورد. پس از این ماجرا، برخی از پیروان ابوفدیک از او فاصله گرفتند و همچنین نجده که با یکی دیگر از سران خوارج به نام ابوعطیه همراه شده بودند، از هم جدا شده و در نتیجه ابوفدیک در برابر لشگریان عبدالملک مروان، بهفرماندهی معمّر یا عمر بن عبدالله بن معمّر شکست خورده و کشته میشود[۵][۶].
آرا
ابوالحسن اشعری مینویسد: رای و نظر خاصی را که منسوب بهابوفدیک باشد نیافتیم، جز آن که میدانیم او بر نافع و نجده انکار کرد[۷][۸].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 350.
- ↑ محمد بن احمد بن عبدالرحمن ملطى، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثرى، قاهره، سال 1949 م، ص 180.
- ↑ نشوان بن سعید الحمیری، الحور العین، تحقیق کمال مصطفى، مصر، سال 1948 م، ص 170.
- ↑ محمد بن احمد بن عبدالرحمن ملطى، همان، ص 170.
- ↑ صادق احسان بخش، خوارج و علل پیدایش آن، ج 2
- ↑ عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، ص 107
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص182
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 350