تمیمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =تمیمیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =تمیمیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس =زرارة بن اعین (مطابق با ادعای ابوالحسن اشعری) | |||
| عقیده = 1. علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. 2. پیرو تفکر واقفیه | |||
}} | |||
'''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب [[امامت]] واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[حجت بن حسن (مهدی)|قائم آل محمد]] می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. | '''تَمیمیّه''' (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه است. این فرقه در باب [[امامت]] واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را [[حجت بن حسن (مهدی)|قائم آل محمد]] می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. | ||
| خط ۱۳: | خط ۲۶: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۸
| تمیمیه | |
|---|---|
 | |
| نام | تمیمیه |
| قرن شکل گیری | قرن دوم هجری قمری |
| موسس | زرارة بن اعین (مطابق با ادعای ابوالحسن اشعری) |
| عقیده | 1. علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. 2. پیرو تفکر واقفیه |
تَمیمیّه (یا زُراریه) شاخه‌ای از فرقه‌های غلاة شیعه است. این فرقه در باب امامت واقفی‌اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و معتقدند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد.
موسس
ابوالحسن اشعری می‌گوید که موسس این فرقه شخصی به نام زرارة بن اعین است.[۱]
تاریخچه
کشّی مینویسد زراره در حدود سال 80 هجری‌قمری در دار‌الولید کوفه میزیست و از حواریین امام محمد باقر (ع) و امام جعفر صادق (ع) بود. به گفته نجاشی، زرارة‌بن‌اعین غلامی بود که او را آزاد کرده بودند. شیخ صدوق می‌گوید کتاب «الاستطاعة و الجبر» تألیف زرارة است. شیخ طوسی در «الفهرست» مینویسد: نام وی عبد‌ربّه مکنی به ابوالحسن، مردی احول و در اصل بندهای رومی بود که به دست مردی از قبیله بنی‌شیبان آزاد شد. جدّ وی سنسن در روم و از راهبان بود. وی برادرانی به نام‌های حمران نحوی، بکیر بن اعین و عبدالملک بن اعین داشت. مامقانی مینویسد. احادیثی که به وی منتسب است نشان می‌دهد که سخت ضعیف‌السند است. از اخبار وارده در مذمت او آن است که پس از وفات حضرت صادق (ع) زراره پسرش عبید را به مدینه فرستاد تا جانشین آن حضرت را بشناسد، چون مرگ او فرا رسید قرآن را در دست گرفت و گفت هرکسی که امامتش این مصحف را ثابت کند امام من است.[۲]
عقاید
تمیمیه معتقدند که علم، قدرت، حیات، سمع و بصر از ازل با خدا نبوده، بلکه خداوند این صفات را بعدها برای خود خلق کرده است. این فرقه در باب امامت «واقفی»اند و امامت را تا امام هفتم می‌پذیرند و او را قائم آل محمد می‌دانند و بر‌آنند که حضرت روزی ظهور خواهد کرد. [۳] [۴]
