حبابلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:
}}
}}
'''حبابلیه‏'''، شاخه‌ای از فرقه [[مشبهه]] هستند و معتقدند که اگر [[خدا]] بخواهد، روا بود که بنده‌اش نزد وی کافر و نزد خلق مومن باشد و بر عکس آن نیز می‌تواند باشد. پیروان این فرقه، [[قرآن]] را صرف حروف می‌دانند و خداوند را به خلق تشبیه می‌کنند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم، ص 149</ref> <ref>دبستان المذاهب، اسفندیار کیخسرو، به اهتمام رضا زاده ملک، چاپ تهران، دبستان المذاهب، ج 2، ص 89.</ref> .<ref>غزالی نظام محمود طاهر، رسالة معرفة المذاهب، به تصحیح علی اصغر حکمت، ضمیمه سال اول مجله دانشکده ادبیات‏، ص 16.</ref>.
'''حبابلیه‏'''، شاخه‌ای از فرقه [[مشبهه]] هستند و معتقدند که اگر [[خدا]] بخواهد، روا بود که بنده‌اش نزد وی کافر و نزد خلق مومن باشد و بر عکس آن نیز می‌تواند باشد. پیروان این فرقه، [[قرآن]] را صرف حروف می‌دانند و خداوند را به خلق تشبیه می‌کنند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم، ص 149</ref> <ref>دبستان المذاهب، اسفندیار کیخسرو، به اهتمام رضا زاده ملک، چاپ تهران، دبستان المذاهب، ج 2، ص 89.</ref> .<ref>غزالی نظام محمود طاهر، رسالة معرفة المذاهب، به تصحیح علی اصغر حکمت، ضمیمه سال اول مجله دانشکده ادبیات‏، ص 16.</ref>.
== جستارهای وابسته ==
* [[خدا]]
* [[کافر]]
* [[قرآن]]


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۵

حبابلیه
نامحبابلیه
عقیدهاگر خدا بخواهد، روا بود که بنده‌اش نزد وی کافر و نزد خلق مومن باشد و بر عکس آن نیز می‌تواند باشد.

حبابلیه‏، شاخه‌ای از فرقه مشبهه هستند و معتقدند که اگر خدا بخواهد، روا بود که بنده‌اش نزد وی کافر و نزد خلق مومن باشد و بر عکس آن نیز می‌تواند باشد. پیروان این فرقه، قرآن را صرف حروف می‌دانند و خداوند را به خلق تشبیه می‌کنند[۱] [۲] .[۳].

جستارهای وابسته

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم، ص 149
  2. دبستان المذاهب، اسفندیار کیخسرو، به اهتمام رضا زاده ملک، چاپ تهران، دبستان المذاهب، ج 2، ص 89.
  3. غزالی نظام محمود طاهر، رسالة معرفة المذاهب، به تصحیح علی اصغر حکمت، ضمیمه سال اول مجله دانشکده ادبیات‏، ص 16.