افزودن پیوند

    حبیبیه (شاذلیه): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{پانویس رنگی}}
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    '''حبیبیه''' یکی از سلاسل [[صوفیه]] است که از سلسله [[شاذلیه]] منشعب شدند.
    | عنوان = حبیبیه (شاذلیه)
    </div>
    | تصویر =
    ==تاریخچه==
    | توضیح تصویر =
    پیروان این [[طریقت صوفیه]] بیشتر در [[شمال آفریقا]] به ویژه کشورهایی چون [[مراکش]]، [[مصر]]، [[سوریه]]، [[لیبی]] و [[سودان]] حضور دارند.
    | نام = حبیبیه (شاذلیه)
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری =
    | مبدأ شکل گیری =
    | موسس =
    | عقیده = معتقدند که وقتی بنده به‌درجه‌ معرفت رسید و از دوستی دیگران برید و دوست [[خدا]] شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود.
    }}
    '''حبیبیه'''، شاخه‌ای از [[تصوف|صوفیه]] است که از سلسله [[شاذلیه]] منشعب شده است.


    ==اعتقادات==
    == تاریخچه ==
    این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه ی معرفت رسید و دوست خدا شد و از دوستی دیگران بُرید، قلم تکلیف از او برداشته شده و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می شود و پس از آن، مقید بودن بر شرع و احکام شرعی بر او حرام می گردد. زيرا «حبيب»، نمی تواند با وجود تکلیف، موجب آزار حبیب نمی شود.آيا نمى ‏دانيد كه خداوند بندگانش را در بهشت به عبادت و نماز و روزه تكليف نمی کند، زيرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تكليف از ايشان برداشته می شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>ابو محمد عثمان بن عبد الله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة،  تحقيق يشار قوتلو آى، چاپ آنكارا، سال 1961  میلادی،  ص 69</ref> <ref>مقدس اردبیلی،  حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578</ref>
    پیروان این [[صوفیه|طریقت صوفیه]] بیشتر در [[شمال آفریقا]] به‌ویژه کشورهایی چون [[مراکش]]، [[مصر]]، [[سوریه]]، [[لیبی]] و [[سودان]] حضور دارند.


    ==اصول پنجگانه حبیبیه ==
    == اعتقادات ==
    این فرقه رعایت پنج اصل 1. خوف ظاهری و باطنی2. پیروی از سنت 3. عدم اعتنا به خلق 4. تسلیم و رضا 5. توکل در شادی و محنت را  از پایه های اعتقادی خود می شمرند. <ref>زرین کوب عبد الحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد</ref> <ref>معصوم علي شاه نعمت‌اللهی شيرازی، طرائق الحقایق، ج 3.</ref> که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچ کدام عمل نمی شود.  
    پیروان این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه معرفت رسید و از دوستی دیگران بُرید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود و پس از آن، مقید بودن بر [[شرع]] و [[احکام شرعی]] بر او [[حرام]] می‌گردد، زیرا  تکلیف، موجب آزار حبیب می‌شود. آیا نمی‌دانید که خداوند بندگانش را در [[بهشت]] به [[عبادت]] و [[نماز]] و [[روزه]] تکلیف نمی‌کند، زیرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تکلیف از ایشان برداشته می‌شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> .<ref>ابو محمد عثمان بن عبدالله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 69</ref> .<ref>مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578</ref>.


    ==پانویس==  
    == اصول اعتقادی پنجگانه حبیبیه ==


    [[رده: فرق و مذاهب صوفیه]]
    حبیبیه رعایت پنج اصل:
    [[رده: کلام ]]
    # خوف ظاهری و باطنی؛
    [[رده: مذاهب کلامی ]]
    # پیروی از [[سنت]]؛
    # عدم اعتنا به‌خلق؛
    # تسلیم و رضا؛
    # توکل در شادی و محنت را از پایه‌های اعتقادی خود می‌شمرند<ref>زرین کوب عبدالحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد</ref> .<ref>معصوم علی شاه نعمت‌اللهی شیرازی، طرائق الحقایق، ج 3.</ref>. که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچکدام عمل نمی‌شود.
     
    == جستارهای وابسته ==
    * [[تصوف|صوفیه]]  
    * [[بهشت]]
    * [[نماز]]
     
    == پانویس ==
    {{پانویس}}
     
    {{فرق و مذاهب}}
     
    [[رده:فرق و مذاهب]]
    [[رده:صوفیه]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۷

    حبیبیه (شاذلیه)
    نامحبیبیه (شاذلیه)
    عقیدهمعتقدند که وقتی بنده به‌درجه‌ معرفت رسید و از دوستی دیگران برید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود.

    حبیبیه، شاخه‌ای از صوفیه است که از سلسله شاذلیه منشعب شده است.

    تاریخچه

    پیروان این طریقت صوفیه بیشتر در شمال آفریقا به‌ویژه کشورهایی چون مراکش، مصر، سوریه، لیبی و سودان حضور دارند.

    اعتقادات

    پیروان این فرقه معتقدند که وقتی بنده به درجه معرفت رسید و از دوستی دیگران بُرید و دوست خدا شد، قلم‌تکلیف از او برداشته و خطاب امر و نهی از او منقطع شده و از بندگی و قید عبودیت رها می‌شود و پس از آن، مقید بودن بر شرع و احکام شرعی بر او حرام می‌گردد، زیرا تکلیف، موجب آزار حبیب می‌شود. آیا نمی‌دانید که خداوند بندگانش را در بهشت به عبادت و نماز و روزه تکلیف نمی‌کند، زیرا دوست بر دوست و یار بر یار وارد و تکلیف از ایشان برداشته می‌شود[۱] .[۲] .[۳].

    اصول اعتقادی پنجگانه حبیبیه

    حبیبیه رعایت پنج اصل:

    1. خوف ظاهری و باطنی؛
    2. پیروی از سنت؛
    3. عدم اعتنا به‌خلق؛
    4. تسلیم و رضا؛
    5. توکل در شادی و محنت را از پایه‌های اعتقادی خود می‌شمرند[۴] .[۵]. که البته فقط ظاهر این شعارها حفظ و به هیچکدام عمل نمی‌شود.

    جستارهای وابسته

    پانویس

    1. ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 149 با ویرایش و اصلاح عبارات
    2. ↑ ابو محمد عثمان بن عبدالله بن الحسن العراقی، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آی، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 69
    3. ↑ مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، نشر گلی، ص 578
    4. ↑ زرین کوب عبدالحسین، ارزش میراث صوفیه، ص 98 به بعد
    5. ↑ معصوم علی شاه نعمت‌اللهی شیرازی، طرائق الحقایق، ج 3.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=حبیبیه_(شاذلیه)&oldid=191259»