نحلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''نحليه‏''' اصحاب [[امام حسن|حسن بن على (ع)]] بودند و امامت را در اولاد [[امام حسن (ع)]] صحيح مى‏ دانستند و در افريقاى شمالى و مركزى مى‏ زيستند.
'''نحليه‏''' اصحاب [[حسن بن علی (مجتبی)|حسن بن علی (علیه‌السلام)]] بودند و امامت را در اولاد ایشان صحيح می‏‌دانستند و در آفريقای شمالی و مرکزی می‏‌زيستند.
پيشواى ايشان (نحلى) اهل نفطه از بخش های قفصه و مطيليه به شمار مى‏ رفت. آنان در سوس در دورترين بلاد مصامده قيام كردند و مردم را گمراه نمودند.
پيشوای ايشان (نحلی) اهل نفطه از بخش‌های قفصه و مطيليه به شمار می‏‌رفت. آنان در سوس در دورترين بلاد مصامده قيام کردند و مردم را گمراه نمودند.
[[نماز]] ايشان بر خلاف نماز [[مسلمانان]] بود و هيچ ميوه‏‌اى را كه پايش كود داده باشند نمى‏ خوردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 441</ref> <ref>ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 140.</ref>
[[نماز]] ايشان بر خلاف نماز [[مسلمانان]] بود و هيچ ميوه‏‌ای را که پايش کود داده باشند نمی‏‌خوردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 441</ref><ref>ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 140.</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام اسلامی]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۷

نحليه‏ اصحاب حسن بن علی (علیه‌السلام) بودند و امامت را در اولاد ایشان صحيح می‏‌دانستند و در آفريقای شمالی و مرکزی می‏‌زيستند. پيشوای ايشان (نحلی) اهل نفطه از بخش‌های قفصه و مطيليه به شمار می‏‌رفت. آنان در سوس در دورترين بلاد مصامده قيام کردند و مردم را گمراه نمودند. نماز ايشان بر خلاف نماز مسلمانان بود و هيچ ميوه‏‌ای را که پايش کود داده باشند نمی‏‌خوردند[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 441
  2. ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4، ص 140.