راسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =راسبیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =راسبیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = 38 ق | |||
| قرن شکل گیری = قرن اول هجری قمری | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = عبدالله‌بن‌وهب راسبی‌الازدی | |||
| عقیده = | |||
}} | |||
'''راسبیه''' از شاخه‌های فِرقه [[خوارج]] و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در [[جنگ نهروان]] کشته شد. | |||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
نسب | نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>. وی در زمان حیات [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] به‌دنیا آمد. [[ابن حجر هیتمی|ابن‌حجر]] از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref> و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج۵، ص۷۸.</ref>. [[زرکلی]] او را از پیشوایان [[اباضیه]] معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، [[سعد بن ابی وقاص|سعد‌بن‌ابی‌وقاص]] را همراهی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.</ref> و در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>. | ||
وی در زمان حیات پیامبر اکرم( | == سرانجام == | ||
== | در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (علیه‌السّلام) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199</ref><ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.</ref><ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.</ref>. | ||
در برخی از منابع | |||
== پانویس == | |||
[[رده: مذاهب | {{پانویس}} | ||
[[رده: خوارج ]] | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
[[رده:خوارج]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۷
| راسبیه | |
|---|---|
 | |
| نام | راسبیه |
| تاریخ شکل گیری | 38 ق، ۳۷ ش، ۶۵۸ م |
| قرن شکل گیری | قرن اول هجری قمری |
| موسس | عبدالله‌بن‌وهب راسبی‌الازدی |
راسبیه از شاخه‌های فِرقه خوارج و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در جنگ نهروان کشته شد.
تاریخچه
نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد[۱]. وی در زمان حیات پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به‌دنیا آمد. ابن‌حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است[۲] و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود[۳]. زرکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.[۴] عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، سعد‌بن‌ابی‌وقاص را همراهی می‌کرد[۵] و در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد[۶].
سرانجام
در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (علیه‌السّلام) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند[۷][۸][۹].
پانویس
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج۵، ص۷۸.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.
- ↑ بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.
