بدائیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بدائیه''' فرقه‌ای از [[غُلاة | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = بدائیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =بدائیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده =غلاة شیعه و نیز اعتقاد به جواز بداء | |||
}} | |||
'''بدائیه''' فرقه‌ای از [[غلات|غُلاة]] شیعه هستند که [[بداء]] را برای خدا جایز می‌دانند. | |||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
پیروان این فرقه معتقدند مانعی ندارد که خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر همین اساس خلافت | پیروان این فرقه معتقدند مانعی ندارد که خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر همین اساس خلافت خلفای ثلاثه را تفسیر می‌کنند<ref>شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹</ref>. اما [[شیعیان]] این تعبیر را درست نمی‌دانند، بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب»<ref>سوره رعد، آیه 39</ref>. بداء را بر خداوند جایز می‌دانند، زیرا بنا‌بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد، میتواند امری را باطل و امری دیگر را جایگزین آن کند. این نوع تفسیر از بداء به معنای [[نسخ]] است. چنانکه خداوند امامت اسماعیل فرزند [[جعفر بن محمد (صادق)|جعفر بن محمد (صادق)]] را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69</ref><ref>مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱
| بدائیه | |
|---|---|
 | |
| نام | بدائیه |
| عقیده | غلاة شیعه و نیز اعتقاد به جواز بداء |
بدائیه فرقه‌ای از غُلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می‌دانند.
اعتقادات
پیروان این فرقه معتقدند مانعی ندارد که خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر همین اساس خلافت خلفای ثلاثه را تفسیر می‌کنند[۱]. اما شیعیان این تعبیر را درست نمی‌دانند، بلکه مطابق با آیه: «یمحوا الله ما یشاء و یثبت و عنده أم الکتاب»[۲]. بداء را بر خداوند جایز می‌دانند، زیرا بنا‌بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد، میتواند امری را باطل و امری دیگر را جایگزین آن کند. این نوع تفسیر از بداء به معنای نسخ است. چنانکه خداوند امامت اسماعیل فرزند جعفر بن محمد (صادق) را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِی شَیْ‌ءٍ کَمَا بَدَا لَهُ فِی إِسْمَاعِیلَ ابْنِی[۳][۴].
پانویس
- ↑ شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹
- ↑ سوره رعد، آیه 39
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69
- ↑ مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.
