اصحاب طاعه لایراد الله بها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = | | عنوان = اصحاب طاعة لایراد الله بها | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام = | | نام = اصحاب طاعة لایراد الله بها | ||
| نام رایج = | | نام رایج = | ||
| تاریخ شکل گیری = | | تاریخ شکل گیری = | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = | | موسس = | ||
| عقیده = | | عقیده = قبولی اعمال بدون قصد تقریب و رضایت الهی | ||
}} | }} | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== مبانی اعتقادی == | == مبانی اعتقادی == | ||
در دائرة المعارف بزرگ اسلامی آمده است: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، قائلان به طاعتی هستند که در آن اطاعت و رضایت خداوند مطرح نباشد. توضیح آنکه اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به‌جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است | در دائرة المعارف بزرگ اسلامی آمده است: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، قائلان به طاعتی هستند که در آن اطاعت و رضایت خداوند مطرح نباشد. توضیح آنکه اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به‌جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج2، ص329</ref>. | ||
در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که در بسیاری از طاعت‌‌ها قصد قربت و رضای خدا اراده نشده است، با اینحال صحیح است | در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که در بسیاری از طاعت‌‌ها قصد قربت و رضای خدا اراده نشده است، با اینحال صحیح است<ref>ر. ک. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۸
| اصحاب طاعة لایراد الله بها | |
|---|---|
 | |
| نام | اصحاب طاعة لایراد الله بها |
| عقیده | قبولی اعمال بدون قصد تقریب و رضایت الهی |
اصحاب طاعة لایراد الله بها از فرقه‌های منشعب از اباضیه است.
مبانی اعتقادی
در دائرة المعارف بزرگ اسلامی آمده است: «اصحاب طاعةٍ لایراد بها الله، قائلان به طاعتی هستند که در آن اطاعت و رضایت خداوند مطرح نباشد. توضیح آنکه اگر کسی فعلی را به جای آورد که خداوند بدان امر کرده است، حتی اگر آن فعل را برای رضای خدا به‌جای نیاورد، باز عملش مورد قبول است[۱]. در جای دیگر آمده است: این فرقه معتقد بودند که در بسیاری از طاعت‌‌ها قصد قربت و رضای خدا اراده نشده است، با اینحال صحیح است[۲].
