جعفریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = عبدالرحمن‌بن‌محمد | | موسس = عبدالرحمن‌بن‌محمد | ||
| عقیده = {{فهرست جعبه افقی |قائلین به [[رجعت]] |توقف امامت پس از [[جعفر بن محمد ( | | عقیده = {{فهرست جعبه افقی |قائلین به [[رجعت]] |توقف امامت پس از [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر بن محمد (صادق)]] }} | ||
}} | }} | ||
'''جعفریه''' شاخه‌ای از فرقه [[غلات| | '''جعفریه''' شاخه‌ای از فرقه [[غلات|غُلاة]] [[مذهب شیعه|شیعه]] هستند. ایشان پیرو [[عبدالرحمن بن محمد المشهور|عبدالرحمن‌بن‌محمد]] از متکلمان شیعه به‌شمار می‌رفتند و به [[امامت]]، غیبت و [[رجعت]] [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السّلام)]] معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت صادق (علیه‌السّلام) توقف کردند و قائل به رجعت او شدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان‌قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش.</ref><ref>.ابن‌ندیم ابوالفرج محمد‌بن‌یعقوب، الفهرست، ص 198.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۳
| جعفریه (غلاة شیعه) | |
|---|---|
 | |
| نام | جعفریه |
| نام رایج | جعفریه (غلاة شیعه) |
| تاریخ شکل گیری | 2 ق، ۲ ش، ۶۲۳ م |
| موسس | عبدالرحمن‌بن‌محمد |
| عقیده |
|
جعفریه شاخه‌ای از فرقه غُلاة شیعه هستند. ایشان پیرو عبدالرحمن‌بن‌محمد از متکلمان شیعه به‌شمار می‌رفتند و به امامت، غیبت و رجعت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) معتقد بودند. به این فرقه، «جعفریه واقفه» نیز می‌گویند، زیرا در امامت حضرت صادق (علیه‌السّلام) توقف کردند و قائل به رجعت او شدند[۱][۲][۳][۴].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان‌قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش.
- ↑ .ابن‌ندیم ابوالفرج محمد‌بن‌یعقوب، الفهرست، ص 198.
- ↑ مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.
- ↑ شهرستانی محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147
