جنابیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''جنّابیه‏''' پیروان ابو سعید بن بهرام جنابى بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،چاپ اول، ص142</ref>
| عنوان = جنابیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = جنابیه
| نام رایج = جنّابیه
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =بحرین
| موسس =ابوسعید‌بن‌بهرام جنابی
| عقیده = اعتقاد به رجعت ابوسعید 
}}
'''جنّابیه'''، پیروان ابوسعید‌بن‌بهرام جنّابی بودند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص142</ref>.


==تاریخچه==
== تاریخچه ==
ابوسعید حسن بن بهرام جنّابی (گناوه ای) معروف به ابوسعید گناوه ای در قرن سوم هجری قمری در شهر جنابه گناوه کنونی [[استان بوشهر]] در یکی از محله‌های قدیمی متولد شد.<ref>حمیدی سید جعفر، نهضت ابوسعید دیلمی، تهران: نشر مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ سوم، سال 1372 شمسی، ص 75.</ref>  
ابوسعید حسن‌بن‌بهرام جنابی (گناوه‌ای) معروف به [[ابوسعید گناوه‌ای]] در قرن سوم‌ هجری‌قمری در شهر جنابه (گناوه کنونی) در استان بوشهر در یکی از محله‌های قدیمی متولد شد<ref>حمیدی سید‌جعفر، نهضت ابوسعید دیلمی، تهران: نشر مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ سوم، سال 1372 شمسی، ص 75.</ref>.
وی بنیان‌گذار [[قرمطیان]] در بحرین و احساء بود. زمانی که [[مقتدرعباسی|مقتدر]] خلیفه [[عباسیان|عباسی]] به خلافت رسید، ابوسعید جنّابی یکی از رهبران قرامطه بود که در [[بحرین]] قیام کرد. وی به کمک قبایل عبدالقیس و ربیعه بحرین شهر الاحسا را تسخیر کرد و حکومت [[قرامطه]] را تشکیل داد. ابوسعید در نامه‌ای به [[معتضد عباسی]] علت قیام خود را «بیداد» و ظلم خلیفه دانست. بعد از مرگ او در سال ۳۰۰ قمری (۹۱۳ میلادی)، پسرش ابوطاهر رهبر قرامطهٔ بحرین شد. وی به مقتدر نامه نوشت و در آن سپاه خود را حزب خدا معرفی کرد. قرامطهٔ بحرین دردسرهای فراوانی برای عباسیان ایجاد کردند؛ حج را چند بار متروک کرده، حجرالاسود را ربودند.
وی بنیان‌گذار [[قرامطه|قرمطیان]] در [[بحرین]] و [[احساء]] بود. زمانی که [[مقتدر عباسی]] به‌ خلافت رسید، ابوسعید جنّابی یکی از رهبران [[قرامطه]] بود که در [[بحرین]] قیام کرد. وی به کمک قبایل عبدالقیس و ربیعه بحرین، شهر الأحساء را تسخیر کرد و حکومت قرامطه را تشکیل داد. ابوسعید در نامه‌ای به [[معتضد عباسی]]، علت قیام خود را ظلم [[خلیفه]] دانست.  


==درگذشت==
بعد از مرگ او در سال ۳۰۰ قمری (۹۱۳ میلادی)، پسرش ابوطاهر رهبر قرامطه بحرین شد. وی به مقتدر نامه نوشت و در آن سپاه خود را حزب خدا معرفی کرد. قرامطهٔ بحرین دردسرهای فراوانی برای [[عباسیان]] ایجاد کردند؛ از جمله [[حج]] را چند بار متروک کرده، [[حجرالاسود]] را ربودند.
ابو سعید مردی دلاور و زیرک بود و پیروانش او را سید لقب داده بودند. یکی از خادمان سیسیلی وی را در حمام کشت و پس از آن خودش نیز کشته شد. از ابوسعید پس از مرگ تجلیل بسیاری شد و پیروانش معتقد بودند که او دوباره زنده می‌شود و به این جهان بازمی‌ گردد، بنابراین اسبی زین کرده را کنار قبرش آماده کرده بودند تا او هنگام بازگشت بر آن سوار شود. ابوسعید درزمان حیاتش سعید را که بزرگ ترین فرزندش بود به ولایت‌ عهدی خود گماشته بود اما او از پس این کار برنیامد و برادر کوچک ترش ابوطاهر سلیمان بر او چیره شد و رهبری قرمطیان را پس از برادرش به‌عهده گرفت. ابوسعید شانزده سال حکومت کرد. <ref>ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۸، ص۸۳.</ref>  <ref>ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۷، ص۴۹۴.</ref> <ref>ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۱۳، ص۱۴۲.   
</ref> <ref>ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۶، ص۳۰.</ref><ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۴۴۰.</ref> <ref>ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۱، ص۸۱.</ref> <ref>ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۳، ص۱۱۹.</ref> <ref>ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۳، ص۱۸۲.</ref> <ref>ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۳، ص۱۲۲.</ref> <ref>ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۳، ص۱۱۰.</ref> <ref>دواداری، ابوبکر بن عبدالله، کنز الدّرر، ص۶۱.
</ref> <ref>ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۴۱۱.</ref> <ref>حرانی‌ صابی، ثابت بن سنان، تاریخ اخبار القرامطه، ص۲۰۱ به بعد.</ref>
<ref>ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۲، ص۱۴۷.</ref>   


==منبع==
== درگذشت ==
ابوسعید مردی دلاور و زیرک بود و پیروانش او را سید خطاب می‌کردند. یکی از خادمان سیسیلی، وی را در حمام کشت و پس از آن خودش نیز کشته شد. از ابوسعید پس از مرگ تجلیل بسیاری شد و پیروانش معتقد بودند که او دوباره زنده می‌شود و به این جهان بازمی‌‌گردد، بنابراین اسبی زین‌کرده را کنار قبرش آماده کرده بودند تا او هنگام بازگشت بر آن سوار شود. ابوسعید در زمان حیاتش، سعید را که بزرگ‌ترین فرزندش بود به ولایت‌‌عهدی خود گماشته بود، اما او از پس این کار برنیامد و برادر کوچک‌ترش ابوطاهر سلیمان بر او چیره شد و رهبری قرمطیان را پس از برادرش به‌عهده گرفت. ابوسعید شانزده سال حکومت کرد<ref>ابن‌اثیر، علی‌بن‌محمد، الکامل فی‌التاریخ، ج۸، ص۸۳.</ref> <ref>ابن‌‍اثیر، علی‌بن‌محمد، الکامل فی‌التاریخ، ج۷، ص۴۹۴.</ref> <ref>ابن‌جوزی، عبدالرحمن‌بن‌علی، المنتظم، ج۱۳، ص۱۴۲.
</ref> <ref>ابن‌جوزی، عبدالرحمن‌بن‌علی، المنتظم، ج۶، ص۳۰.</ref><ref>ذهبی، محمد‌بن‌احمد، العبر، ج۱، ص۴۴۰.</ref> <ref>ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن عمر، البدایة‌ و‌النهایه، ج۱۱، ص۸۱.</ref> <ref>ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن‌تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۱۹.</ref> <ref>ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۸۲.</ref> <ref>ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۲۲.</ref> <ref>ابن‌تغری‌بردی، یوسف‌بن‌تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۱۰.</ref> <ref>دواداری، ابوبکر‌بن‌عبدالله، کنز‌الدّرر، ص۶۱.
</ref> <ref>ذهبی، محمد‌بن‌احمد، العبر، ج۱، ص۴۱۱.</ref> <ref>حرّانی‌‌صابی، ثابت‌بن‌سنان، تاریخ اخبار‌القرامطه، ص۲۰۱ به بعد.</ref> <ref>ابن‌خلکان، احمد‌بن‌محمد، وفیات‌الاعیان، ج۲، ص۱۴۷.</ref>.


عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۷۵.
== جستارهای وابسته ==
* [[بحرین]]
* [[خلیفه]]
* [[عباسیان]]


==پانویس==  
== پانویس ==  
{{پانویس رنگی}}
{{ پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
== منابع ==
[[رده: کلام ]]
* عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۷۵.
[[رده: مذاهب کلامی ]]
 
<references />
{{فرق و مذاهب}}
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۲

جنابیه
نامجنابیه
نام رایججنّابیه
مبدأ شکل گیریبحرین
موسسابوسعید‌بن‌بهرام جنابی
عقیدهاعتقاد به رجعت ابوسعید

جنّابیه، پیروان ابوسعید‌بن‌بهرام جنّابی بودند[۱].

تاریخچه

ابوسعید حسن‌بن‌بهرام جنابی (گناوه‌ای) معروف به ابوسعید گناوه‌ای در قرن سوم‌ هجری‌قمری در شهر جنابه (گناوه کنونی) در استان بوشهر در یکی از محله‌های قدیمی متولد شد[۲]. وی بنیان‌گذار قرمطیان در بحرین و احساء بود. زمانی که مقتدر عباسی به‌ خلافت رسید، ابوسعید جنّابی یکی از رهبران قرامطه بود که در بحرین قیام کرد. وی به کمک قبایل عبدالقیس و ربیعه بحرین، شهر الأحساء را تسخیر کرد و حکومت قرامطه را تشکیل داد. ابوسعید در نامه‌ای به معتضد عباسی، علت قیام خود را ظلم خلیفه دانست.

بعد از مرگ او در سال ۳۰۰ قمری (۹۱۳ میلادی)، پسرش ابوطاهر رهبر قرامطه بحرین شد. وی به مقتدر نامه نوشت و در آن سپاه خود را حزب خدا معرفی کرد. قرامطهٔ بحرین دردسرهای فراوانی برای عباسیان ایجاد کردند؛ از جمله حج را چند بار متروک کرده، حجرالاسود را ربودند.

درگذشت

ابوسعید مردی دلاور و زیرک بود و پیروانش او را سید خطاب می‌کردند. یکی از خادمان سیسیلی، وی را در حمام کشت و پس از آن خودش نیز کشته شد. از ابوسعید پس از مرگ تجلیل بسیاری شد و پیروانش معتقد بودند که او دوباره زنده می‌شود و به این جهان بازمی‌‌گردد، بنابراین اسبی زین‌کرده را کنار قبرش آماده کرده بودند تا او هنگام بازگشت بر آن سوار شود. ابوسعید در زمان حیاتش، سعید را که بزرگ‌ترین فرزندش بود به ولایت‌‌عهدی خود گماشته بود، اما او از پس این کار برنیامد و برادر کوچک‌ترش ابوطاهر سلیمان بر او چیره شد و رهبری قرمطیان را پس از برادرش به‌عهده گرفت. ابوسعید شانزده سال حکومت کرد[۳] [۴] [۵] [۶][۷] [۸] [۹] [۱۰] [۱۱] [۱۲] [۱۳] [۱۴] [۱۵] [۱۶].

جستارهای وابسته

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص142
  2. حمیدی سید‌جعفر، نهضت ابوسعید دیلمی، تهران: نشر مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، چاپ سوم، سال 1372 شمسی، ص 75.
  3. ابن‌اثیر، علی‌بن‌محمد، الکامل فی‌التاریخ، ج۸، ص۸۳.
  4. ابن‌‍اثیر، علی‌بن‌محمد، الکامل فی‌التاریخ، ج۷، ص۴۹۴.
  5. ابن‌جوزی، عبدالرحمن‌بن‌علی، المنتظم، ج۱۳، ص۱۴۲.
  6. ابن‌جوزی، عبدالرحمن‌بن‌علی، المنتظم، ج۶، ص۳۰.
  7. ذهبی، محمد‌بن‌احمد، العبر، ج۱، ص۴۴۰.
  8. ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن عمر، البدایة‌ و‌النهایه، ج۱۱، ص۸۱.
  9. ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن‌تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۱۹.
  10. ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۸۲.
  11. ابن‌تغری بردی، یوسف‌بن تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۲۲.
  12. ابن‌تغری‌بردی، یوسف‌بن‌تغری بردی، النجوم‌الزاهره، ج۳، ص۱۱۰.
  13. دواداری، ابوبکر‌بن‌عبدالله، کنز‌الدّرر، ص۶۱.
  14. ذهبی، محمد‌بن‌احمد، العبر، ج۱، ص۴۱۱.
  15. حرّانی‌‌صابی، ثابت‌بن‌سنان، تاریخ اخبار‌القرامطه، ص۲۰۱ به بعد.
  16. ابن‌خلکان، احمد‌بن‌محمد، وفیات‌الاعیان، ج۲، ص۱۴۷.

منابع

  • عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۱۷۵.