مخطئه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مخطئه‏''' در موضوع مربوط به شناخت [[فرق اسلامی]] شامل گروهی از [[غلاة شيعه]] می شود که معتقد بودند [[جبرائيل]] مامور بود تا [[وحی]] را به [[حضرت علی(ع)]] بسپارد، اما دچار خطا شد و آن را به [[حضرت محمد(ص)]] سپرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 399 با ویرایش اندک.</ref> <ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره،  سال 1930- 1911 میلادی، ج 4، ص 178.</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =مخطئه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =مخطئه
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده =از غلاة شیعه و معتقد بودند که جبرائیل به‌جای آنکه وحی را به‌امام علی علیه‌السلام برساند، به‌حضرت محمد صلوات‌الله علیه ابلاغ کرد.  
}}


=پانویس=
'''مخطئه‏''' شماری از [[غلاة (فرقه)|غلاة شیعه]] بودند با این اعتقاد که [[جبرائيل|جبرائیل]] مامور بود تا [[وحی]] را به  [[علی‌‌بن‌‌ابی‌‌طالب]] (علیه‎السلام)  ابلاغ کند، اما خطا کرد و آن را به [[حضرت محمد(ص)|حضرت محمد(صلی‌الله علیه وآله)]] ابلاغ کرد.<ref>مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 399 با تغییرات ویرایشی.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 4، ص 178.</ref>.


[[رده: کلام ]]
== پانویس ==
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
{{پانویس}}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۳

مخطئه
نام رایجمخطئه
عقیدهاز غلاة شیعه و معتقد بودند که جبرائیل به‌جای آنکه وحی را به‌امام علی علیه‌السلام برساند، به‌حضرت محمد صلوات‌الله علیه ابلاغ کرد.

مخطئه‏ شماری از غلاة شیعه بودند با این اعتقاد که جبرائیل مامور بود تا وحی را به علی‌‌بن‌‌ابی‌‌طالب (علیه‎السلام) ابلاغ کند، اما خطا کرد و آن را به حضرت محمد(صلی‌الله علیه وآله) ابلاغ کرد.[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 399 با تغییرات ویرایشی.
  2. مقریزی تقی الدین ابو العباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 4، ص 178.