حلفیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
'''حلفیه''' از [[خوارج]] و از | | عنوان =حلفیه | ||
</ | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =حلفیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده =1 جبرگرا. 2.بستن پیمان امامت برای امام جدید جایز نیست، مگر اینکه از مرگ امام پیشین مطمئن شویم یا آنکه صد و بیست سال از روز ولادت امام گذشته باشد. | |||
}} | |||
'''حلفیه''' شاخه‌ای از [[خوارج]] و از فرقه [[میمونیه|میمونیه]]<nowiki/>اند. | |||
==تاریخچه== | == تاریخچه == | ||
حلفیه در کرمان زندگی | حلفیه در کرمان زندگی می‌کردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 164</ref>. | ||
==اعتقادات== | == اعتقادات == | ||
این فرقه با [[میمونیه]] | این فرقه با فرقه [[میمونیه]] درباره «[[عدل]]» دچار اختلاف شده و قائل به [[جبر و اختیار در لغت و اصطلاح|جبر]] شدند. | ||
همچنین معتقد بودند که بستن پیمان امامت | همچنین معتقد بودند که بستن پیمان امامت برای امام جدید جایز نیست، مگر اینکه از مرگ امام پیشین مطمئن شویم یا آنکه صد و بیست سال از روز ولادت امام گذشته باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 164 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>حمیری ابو سعید نشوان، الحور العین، تحقیق کمال مصطفی، چاپ مصر، سال 1948 میلادی، ص 171</ref>. | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده: مذاهب | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۰
| حلفیه | |
|---|---|
 | |
| نام | حلفیه |
| عقیده | 1 جبرگرا. 2.بستن پیمان امامت برای امام جدید جایز نیست، مگر اینکه از مرگ امام پیشین مطمئن شویم یا آنکه صد و بیست سال از روز ولادت امام گذشته باشد. |
حلفیه شاخه‌ای از خوارج و از فرقه میمونیه‌‌اند.
تاریخچه
حلفیه در کرمان زندگی می‌کردند[۱].
اعتقادات
این فرقه با فرقه میمونیه درباره «عدل» دچار اختلاف شده و قائل به جبر شدند. همچنین معتقد بودند که بستن پیمان امامت برای امام جدید جایز نیست، مگر اینکه از مرگ امام پیشین مطمئن شویم یا آنکه صد و بیست سال از روز ولادت امام گذشته باشد[۲][۳].
