رقاشیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۵: خط ۱۵:


== شرح حال ==
== شرح حال ==
وی از خطبا و متکلمان «[[معتزله]]» و واعظ اهل [[بصره]] بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 204  
وی از خطبا و متکلمان «[[معتزله]]» و واعظ اهل [[بصره]] بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 204  
</ref>
</ref>.


== اعتقادات ==
== اعتقادات ==
آنان می‏‌گفتند: کسی شایسته [[امامت]] است که به آن کار برخیزد و دانای به کتاب خدا و سنت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلی الله علیه و آله)]] باشد و علاوه، امامت جز به اجماع همه امت ثابت نمی‌شود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 204</ref> <ref>قدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919 میلادی، ص 144</ref> <ref>نوبختی فرق الشیعة، ترجمه و تحقیق محمد جواد مشکور، تهران، نشر مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، ص 9‏
آنان می‏‌گفتند: کسی شایسته [[امامت]] است که به آن کار برخیزد و دانای به کتاب خدا و سنت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله)]] باشد و علاوه، امامت جز به اجماع همه امت ثابت نمی‌شود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 204</ref><ref>قدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919 میلادی، ص 144</ref><ref>نوبختی فرق الشیعة، ترجمه و تحقیق محمد جواد مشکور، تهران، نشر مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، ص 9‏
</ref> <ref>ذهبی شمس الدین، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، هند، لکنهو، سال 1325 قمری، ج 3، ص 331.</ref>  
</ref><ref>ذهبی شمس الدین، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، هند، لکنهو، سال 1325 قمری، ج 3، ص 331.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۰

رقاشیه
نامرقاشیه
تاریخ شکل گیری2 ق، ۲ ش‌، ۶۲۳ م
مبدأ شکل گیریبصره (عراق)
موسسفضل‌بن‌عیسی‌بن ابان رقاشی
عقیده1. امام کسی است که دانای به کتاب و سنت پیامبر باشد. 2. اثبات امامت، منوط به اجماع همه امت است.

رقاشیه‏ شاخه‌ای از فرقه مرجئه‏ و از پیروان فضل‌بن‌عیسی‌بن ابان رقاشی، متوفای سال 140 هجری قمری بودند.

شرح حال

وی از خطبا و متکلمان «معتزله» و واعظ اهل بصره بود[۱].

اعتقادات

آنان می‏‌گفتند: کسی شایسته امامت است که به آن کار برخیزد و دانای به کتاب خدا و سنت پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) باشد و علاوه، امامت جز به اجماع همه امت ثابت نمی‌شود[۲][۳][۴][۵].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم؛ ص 204
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 204
  3. قدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919 میلادی، ص 144
  4. نوبختی فرق الشیعة، ترجمه و تحقیق محمد جواد مشکور، تهران، نشر مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، ص 9‏
  5. ذهبی شمس الدین، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، هند، لکنهو، سال 1325 قمری، ج 3، ص 331.