زارگیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «زارگيريه‏ طايفه‏ اى از شيعه هستند كه در بندر عباس و اطراف آن سكنى دارند. ==تا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
زارگيريه‏ طايفه‏ اى از شيعه هستند كه در بندر عباس و اطراف آن سكنى دارند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =زارگیریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =زارگیریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =آفریقا و سواحل آن
| موسس =
| عقیده = بهره‌گیری از ابزار  جادو‌گری برای رسیدن به اهداف.
}}


==تاریخچه==
'''زارگیریه‏''' طایفه‌ای از [[شیعه]] هستند که در بندر عباس و اطراف آن ساکن‌اند.
اصالت زارگیریه به  آفریقا و سواحل آن باز می گرددد و هنوز عده ‏اى از آنان به زبان سواحلى سخن مى ‏گويند.


==آداب و رسوم==
== تاریخچه ==
اعمال  زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد.آن ها به شيخ خود «بابا» مى‏ گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبيثه را  با  «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج مى‏ كند.زارگيران گرد هم جمع می شوند و با نواختن دُهُلى به نام «لايبا» و زدن خيزران بر بدن شخص جن زده، شيطان يا جن يا روح خبيث را از تن او بيرون مى ‏كنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بيخود مى ‏شود و در ضمن اين اعمال، گياهان مخصوصى در كنار شخص جن‏ زده دود مى شود تا بوى آن به مشام وى برسد.ممكن است كسى كه «زار» در تن او جاى گرفته، توسط آن روح به وى وحى شود و به غيب گويى بپردازد.گاهى زنى جادوگر متصدى بيرون آوردن «زار» از تن بيمار مى‏ شود.از جمله مراسم بيرون آوردن «زار»، قربانى كردن مرغ است.
اصالت زارگیریه به [[آفریقا]] و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عده‌‏ای از آنان، به زبان سواحلی سخن می‌گویند.


==پراکندگی جغرافیایی==
== پراکندگی جغرافیایی ==
زارگيران در بلاد آفريقا فراوان اند و البته در كشور عمان نيز حضور دارند و جمع كلمه زار در زبان ايشان «زران» است كه در زبان سومالى اين كلمه تبديل به سار شده است.
زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.


==آثار مربوطه==
== آداب و رسوم ==
درباره اين طايفه، كتابى به نام «اهل هوى» به زبان فارسى منتشر شده است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ  دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات  در عبارات.</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلاميه، ج 10، ص 329- 331.
اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‏‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون می‌‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‏‌زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‏‌شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.
</ref>


==پانویس==
== آثار مربوطه ==
درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل هوی» به زبان فارسی منتشر شده است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.</ref><ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج 10، ص 329- 331.
</ref>.
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: کلام ]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: مذاهب کلامی ]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۴

زارگیریه
نامزارگیریه
مبدأ شکل گیریآفریقا و سواحل آن
عقیدهبهره‌گیری از ابزار جادو‌گری برای رسیدن به اهداف.

زارگیریه‏ طایفه‌ای از شیعه هستند که در بندر عباس و اطراف آن ساکن‌اند.

تاریخچه

اصالت زارگیریه به آفریقا و سواحل آن باز می‌گردد و هنوز عده‌‏ای از آنان، به زبان سواحلی سخن می‌گویند.

پراکندگی جغرافیایی

زارگیران در بلاد آفریقا فراوان‌اند و البته در کشور عمان نیز حضور دارند و جمع کلمه زار در زبان ایشان «زران» است که در زبان سومالی این کلمه تبدیل به سار شده است.

آداب و رسوم

اعمال زارگیران به نوعی به جادوگری شباهت دارد. آنها به شیخ خود «بابا» می‏‌گویند. بابا با چند تن از همراهان خود، ارواح خبیثه را با «زار» گرفتن از تن شخص مجنون خارج می‌کند. زارگیران گرد هم جمع می‌شوند و با نواختن دُهُلی به نام «لایبا» و زدن خیزران بر بدن شخص جن‌زده، شیطان یا جن یا روح خبیث را از تن او بیرون می‌‏کنند. حین انجام مراسم، شخص بابا از خود بیخود می‌‏شود و در ضمن این اعمال، گیاهان مخصوصی در کنار شخص جن‏‌زده دود می‌شود تا بوی آن به مشام وی برسد. ممکن است کسی که «زار» در تن او جای گرفته، توسط آن روح به وی وحی شود و به غیب‌گویی بپردازد. گاهی زنی جادوگر متصدی بیرون آوردن «زار» از تن بیمار می‏‌شود. از جمله مراسم بیرون آوردن «زار»، قربانی کردن مرغ است.

آثار مربوطه

درباره این طایفه، کتابی به نام «اهل هوی» به زبان فارسی منتشر شده است[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 209 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.
  2. دائرة المعارف الاسلامیه، ج 10، ص 329- 331.