زیانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''زیانیه''' شاخه‏ اى از طريقه [[صوفیه|صوفيه]] «[[شاذلیه|شاذليه]]» هستند كه [[ذكر]] ايشان با ذكر طريقه «شاذليه» اختلاف دارد.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = زیانیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =زیانیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =  قرن 12 میلادی
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان
| عقیده =
}}


==موسس==
'''زیانیه''' شاخه‏‌ای از طریقت صوفیه [[شاذلیه]] هستند که ذکر ایشان با ذکر طریقت «شاذلیه» اختلاف دارد.  
رییس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد بن عبد الرحمن ابى زيان متوفای سال 1145 میلادی بود.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
</ref>


==شرح حال موسس==
== موسس ==
محمد بن عبد الرحمن در ثاثا نزديك قناذى (در جنوب شرقى فجوج) از اعمال مراكش متولد شد و در سجلماسه تحصيل علم كرد و به فرمان پادشاه مراكش با تهمت جادوگرى از فاس رانده شد و به (تافيلالت) گريخت و به فرقه شاذليه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذى كه مركز آن طايفه بود زاويه‏اى (خانقاه) بنا كرد و چندين چاه آب، حفر نمود.چندى بعد شهرت كرامات او در شمال افريقا زبان زد مردم شد و گروهى از دزدان و راهزنان نيز به وى گرويدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref>
رئیس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان متوفای سال 1145 میلادی بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214  
</ref>.


==توصیفات==
== شرح حال موسس ==
زيانيه صوفيه‏ اى هستند كه کارشان  اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان ها و تجار از راهزنان بوده است. به طوری که هیچ کاروان و  تاجری نمی توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آن ها با خود نامه ای را كه به مهر شيخ طايفه رسيده بود حمل مى ‏كردند. از اين جهت دزدان به احترام نامه شیخ از غارت كاروان خوددارى مى ‏كردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref>  
محمد‌بن‌عبدالرحمن در یکی از مناطق مربوط به کشور [[مراکش]] متولد شد و در شهری به نام سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگری از فاس (یکی از شهرهای مراکش) رانده شد و به تافیلالت (پهناورترین واحه‌های زمین) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذی که مرکز آن طایفه بود زاویه‌‏ای (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندی بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبانزد مردم شد و گروهی از دزدان و راهزنان نیز به وی گرویدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214</ref>.


==حیطه جغرافیایی==
== توصیفات ==
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا بسر می بردند و در کشوهای الجزایر و مراکش ساکن بودند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref> <ref>دائرة المعارف الاسلاميه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref>
زیانیه صوفیه‏‌ای هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار، از خطر حمله راهزنان بوده است. به‌طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل می‌‏کردند. از این جهت، دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خودداری می‌‏کردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref>.  


==پانویس==
== حیطه جغرافیایی ==
زیانیه بیشتر در شمال آفریقا زندگی می‌کردند و همچنین در کشوهای الجزایر و مراکش سکونت داشتند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات</ref><ref>دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.</ref>.


[[رده: صوفی ]]
== پانویس ==
[[رده: طریقت صوفیه ]]
{{پانویس}}
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:صوفیه]]
 
{{فرق و مذاهب}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۱۹

زیانیه
نامزیانیه
قرن شکل گیریقرن 12 میلادی
موسسمحمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان

زیانیه شاخه‏‌ای از طریقت صوفیه شاذلیه هستند که ذکر ایشان با ذکر طریقت «شاذلیه» اختلاف دارد.

موسس

رئیس طریقه زیانیه شخصی به نام محمد‌بن‌عبدالرحمن ابی‌زیان متوفای سال 1145 میلادی بود[۱].

شرح حال موسس

محمد‌بن‌عبدالرحمن در یکی از مناطق مربوط به کشور مراکش متولد شد و در شهری به نام سجلماسه تحصیل علم کرد و به فرمان پادشاه مراکش با تهمت جادوگری از فاس (یکی از شهرهای مراکش) رانده شد و به تافیلالت (پهناورترین واحه‌های زمین) گریخت و به فرقه شاذلیه در آمد و به حج رفت و پس از بازگشت در قناذی که مرکز آن طایفه بود زاویه‌‏ای (خانقاه) بنا کرد و چندین چاه آب حفر نمود. چندی بعد شهرت کرامات او در شمال آفریقا زبانزد مردم شد و گروهی از دزدان و راهزنان نیز به وی گرویدند[۲].

توصیفات

زیانیه صوفیه‏‌ای هستند که کارشان اختصاص به نگهداری و حفظ کاروان‌ها و تجار، از خطر حمله راهزنان بوده است. به‌طوری که هیچ کاروان و تاجری نمی‌توانست بدون حمایت سواران زیانیه سفر امنی داشته باشد. آنها با خود نامه‌ای را که به مهر شیخ طایفه رسیده بود حمل می‌‏کردند. از این جهت، دزدان به احترام نامه شیخ از غارت کاروان خودداری می‌‏کردند[۳].

حیطه جغرافیایی

زیانیه بیشتر در شمال آفریقا زندگی می‌کردند و همچنین در کشوهای الجزایر و مراکش سکونت داشتند[۴][۵].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 214
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 213 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات
  5. دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 10، ص 477- 478.