ساویه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فرقه ها' به 'فرقه‌ها') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =ساویه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =ساویه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = | |||
| عقیده = جامع اقوال این فرقه آن است که ایمان را به قول، عمل و معرفت می‌دانند و می‌گویند ایمان به‌واسطه طاعت زیاد شده و به‌وسیله معصیت کم می‌شود. | |||
}} | |||
==شاخه‌های | '''ساویه''' شاخه‌ای از [[اهل حدیث|اهل‌حدیث]]<nowiki/>اند و می‌گویند که ان‌شاء‌اللّه ما [[مؤمن]] هستیم<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 224</ref><ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 149- 150.</ref>. | ||
مطهر مقدسی به فرقه‌های منسوب به اهل حدیث اشاره می‌کند که عبارت است از: | |||
== تاریخچه و وجه تسمیه == | |||
در منابع آمده است که این فرقه از این جهت ساویه‌اند که منتسب به ابن‌سهلان‌ساوی متوفای سال 450 هجری قمری می‌باشند که در اصل از اهالی ساوه شهری در بین ری و همدان بوده است. ابن‌سهلان به قدری شکاک بوده که مردم پس از مرگش کتاب‌هایش را آتش زدند<ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص 426</ref>. | |||
به همین دلیل این گروه به شکاک هم ملقب شدند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 224</ref>. | |||
== شاخه‌های فرقه‌های اهل حدیث == | |||
مطهر مقدسی به فرقه‌های منسوب به اهل حدیث اشاره می‌کند که عبارت است از: [[حشویه]]، مخلوقیه، لفظیه، نِصفیه، فاضلیه، صاعدیه، ساویه و مالکیه. | |||
== اعتقادات == | |||
جامع اقوال این فرقه آن است که [[ایمان]] را به قول، عمل و معرفت می‌دانند و می‌گویند ایمان به‌واسطه طاعت زیاد شده و به‌وسیله معصیت کم می‌شود. (یعنی امری تشکیکی است که قابل افزایش و نقصان است.) از منظر آنها، بهترین مردم بعد از [[پیامبر صلی الله علیه و آله|پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله]]) را به ترتیب، [[ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب|عمربن الخطاب]]، [[عثمان بن عفان|عثمان‌بن عفان]] و [[علی بن ابی طالب|علی ]](علیه‌السّلام) می‌دانند. ولی درباره بعد از علی (علیه‌السّلام) دچار اختلاف شدند<ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 148</ref>. | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده: | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۸
| ساویه | |
|---|---|
 | |
| نام | ساویه |
| عقیده | جامع اقوال این فرقه آن است که ایمان را به قول، عمل و معرفت می‌دانند و می‌گویند ایمان به‌واسطه طاعت زیاد شده و به‌وسیله معصیت کم می‌شود. |
ساویه شاخه‌ای از اهل‌حدیث‌اند و می‌گویند که ان‌شاء‌اللّه ما مؤمن هستیم[۱][۲].
تاریخچه و وجه تسمیه
در منابع آمده است که این فرقه از این جهت ساویه‌اند که منتسب به ابن‌سهلان‌ساوی متوفای سال 450 هجری قمری می‌باشند که در اصل از اهالی ساوه شهری در بین ری و همدان بوده است. ابن‌سهلان به قدری شکاک بوده که مردم پس از مرگش کتاب‌هایش را آتش زدند[۳].
به همین دلیل این گروه به شکاک هم ملقب شدند[۴].
شاخه‌های فرقه‌های اهل حدیث
مطهر مقدسی به فرقه‌های منسوب به اهل حدیث اشاره می‌کند که عبارت است از: حشویه، مخلوقیه، لفظیه، نِصفیه، فاضلیه، صاعدیه، ساویه و مالکیه.
اعتقادات
جامع اقوال این فرقه آن است که ایمان را به قول، عمل و معرفت می‌دانند و می‌گویند ایمان به‌واسطه طاعت زیاد شده و به‌وسیله معصیت کم می‌شود. (یعنی امری تشکیکی است که قابل افزایش و نقصان است.) از منظر آنها، بهترین مردم بعد از پیامبر (صلّی‌الله علیه وآله) را به ترتیب، ابوبکر، عمربن الخطاب، عثمان‌بن عفان و علی (علیه‌السّلام) می‌دانند. ولی درباره بعد از علی (علیه‌السّلام) دچار اختلاف شدند[۵].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 224
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 149- 150.
- ↑ حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص 426
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 224
- ↑ مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 148
