شراة: تفاوت میان نسخه‌ها

شراة
شراة
نام	شراة
	v; t; e;

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۶

شراة یکی از القاب خوارج و یا نامی دیگر برای این فرقه است.

معنای لغوی شراة

شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد^[۱].

وجه تسمیه

خوارج این نام را برگرفته از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند^[۲]^[۳]^[۴]^[۵]^[۶]^[۷]. علاوه بر این، ابوالحسن اشعری آورده است که به خوارج شراة (جمع شاری) می‌گویند به این جهت که خود را در طاعت خدا فروخته‌اند^[۸]. ملطی شافعی نیز شراة را یک بار بر خود خوارج اطلاق می‌کند و بار دیگر آن را نام فرقه دهم خوارج می‌داند^[۹].

پانویس

↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253
↑ مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135
↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47
↑ حمیری نشوان، الحور العین، ص 200
↑ بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41
↑ مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355
↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206
↑ ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53

[1] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253

[2] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253

[3] مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135

[4] ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47

[5] حمیری نشوان، الحور العین، ص 200

[6] بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41

[7] مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355

[8] اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206

[9] ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-شراة يكى از القاب خوارج و یا نامی دیگر برای این فرقه است.
+{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
-==معنای لغوی شراة==
+| عنوان =شراة
-شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شارى می باشد. <ref>مشکور محمد جواد،  فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref>
+| تصویر =
-==وجه تسمیه==
+| توضیح تصویر =
-خوارج اين نام را مأخوذ از آيه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می دانند و به همین دلیل  آن را برای خود انتخاب كردند، زیرا که جان خويش را براى پاداش اخروى فدا مى‏ كردند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref> <ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ،  ج5، ص 135</ref> <ref>ملطی شافعی محمد،  التنبیه و الرد، ص47</ref>  <ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref> <ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref> <ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار ، ج2، ص355</ref>همچنین ابوالحسن اشعری آورده است که خوارج را  شراة (جمع شاری) نام نهاده اند به این جهت که می گویند خود را در طاعت خدا فروخته ایم. <ref>اشعری ابو الحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref> علاوه، ملطی شافعی، این نام را یک بار بر اصل خوارج اطلاق کرده و بار دیگر می نویسد: نام فرقه دهم از خوارج، شراة است. <ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>
+| نام =شراة
+| نام رایج =
+| تاریخ شکل گیری =
+| قرن شکل گیری =
+| مبدأ شکل گیری =
+| موسس =
+| عقیده =
+}}
+'''شراة''' یکی از القاب [[خوارج]] و یا نامی دیگر برای این فرقه است.
+== معنای لغوی شراة ==
+شراة در لغت به معنای فروشندگان است و مفرد آن شاری می‌باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref>.
+== وجه تسمیه ==
+خوارج این نام را برگرفته از آیه: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ .. سوره بقره، آیه 207» می‌دانند و به همین دلیل آن را برای خود انتخاب کردند، زیرا که به گمان خویش جان خود را برای پاداش اخروی فدا می‏‌کردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 253</ref><ref>مقدسی مطهر، البدء و التاریخ، ج5، ص 135</ref><ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد، ص47</ref><ref>حمیری نشوان، الحور العین، ص 200</ref><ref>بشیشی محمود، الفرق الاسلامیة، ص 41</ref><ref>مقریزی احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، ج2، ص355</ref>. علاوه بر این، ابوالحسن اشعری آورده است که به خوارج شراة (جمع شاری) می‌گویند به این جهت که خود را در طاعت خدا فروخته‌اند<ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ج1، ص206</ref>. ملطی شافعی نیز شراة را یک بار بر خود خوارج اطلاق می‌کند و بار دیگر آن را نام فرقه دهم خوارج می‌داند<ref>ملطی شافعی محمد، التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، ص53</ref>.
 == پانویس ==
+{{پانویس}}
+{{فرق و مذاهب}}
-[[رده: کلام ]]
+[[رده:فرق و مذاهب]]
-[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]