صاحب الزمانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''صاحب‌الزمانیة''' از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری  قمری) بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =  صاحب الزمانیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = صاحب الزمانیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری = 14 ق 
| قرن شکل گیری = قرن چهاردهم هجری قمری  
| مبدأ شکل گیری = تهران
| موسس = سیدحسن صاحب‌الزمانی
| عقیده =موسس مدعی بود که امام زمان است.
}}


==تاریخچه==
'''صاحب‌الزمانیه''' از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری قمری) بودند.
وی در اصل اهل یزد بود، ولی در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادى نجم‏ آبادی|هادی نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  شیخ [[فضل اللّه نوری|فضل‌اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانى|حسن آشتیانی]] قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود از قبیل [[حکمت|حکمت]] و [[کلام]] و [[فقه]] و [[حدیث|حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] متبحر بود.


==وجه تسمیه==
== تاریخچه ==
وجه شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک شیخ احمد کرمانی در حدود همدان و کرمانشاهان ادعا کرد که صاحب‌الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند داشت. جمع بسیاری با او همراه شدند. بنابراین از طرف دولت وقت او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کردند. پس از ورود به تهران آنان را به‏ زندان افکندند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر  آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>
سید حسن صاحب‌الزمانی در اصل اهل یزد بود، ولی در [[تهران]] تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ [[هادی نجم‏ آبادی|هادی نجم‏ آبادی]]، [[ابوالحسن جلوه]]،  [[فضل اللّه نوری|فضل‌اللّه نوری]] و حاج میرزا [[حسن آشتیانی|حسن آشتیانی]] قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود همچون [[حکمت|حکمت]]، [[کلام]]، [[فقه]]، [[حدیث]] و [[تفسیر|تفسیر]] استاد بود.


==پانویس==
== وجه تسمیه ==
دلیل شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک [[شیخ احمد کرمانی]] ادعا کرد که صاحب‌الزمان و [[موعود]] شیعه است، چون علاوه بر سیادت، منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند، داشت و بعد از این ادعا جمع بسیاری با او همراه شدند. این مسئله موجب شد که دولت وقت حساس شده او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کند. آن دو پس از ورود به تهران اسیر زندان شدند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در [[مشهد]] ساکن شد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.</ref>.


[[رده: فرق و مذاهب]]  
== پانویس ==
<references />
{{پانویس}}
 
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۰

صاحب الزمانیه
نامصاحب الزمانیه
تاریخ شکل گیری14 ق، ۱۴ ش‌، ۶۳۵ م
قرن شکل گیریقرن چهاردهم هجری قمری
مبدأ شکل گیریتهران
موسسسیدحسن صاحب‌الزمانی
عقیدهموسس مدعی بود که امام زمان است.

صاحب‌الزمانیه از پیروان سید حسن صاحب‌الزمانی (1288- 1355 هجری قمری) بودند.

تاریخچه

سید حسن صاحب‌الزمانی در اصل اهل یزد بود، ولی در تهران تحت تربیت و تعلیم حاج شیخ هادی نجم‏ آبادی، ابوالحسن جلوه، فضل‌اللّه نوری و حاج میرزا حسن آشتیانی قرار گرفت. او در علوم متداول زمان خود همچون حکمت، کلام، فقه، حدیث و تفسیر استاد بود.

وجه تسمیه

دلیل شهرت سیدحسن به صاحب‌الزمانی این بود که وی در آغاز جوانی به تحریک شیخ احمد کرمانی ادعا کرد که صاحب‌الزمان و موعود شیعه است، چون علاوه بر سیادت، منظری خوش و هیئتی مطبوع و شبیه به تصاویر خیالی که نقاشان از بعضی از امامان می‏‌کشیدند، داشت و بعد از این ادعا جمع بسیاری با او همراه شدند. این مسئله موجب شد که دولت وقت حساس شده او را همراه با شیخ احمد کرمانی توقیف و روانه تهران کند. آن دو پس از ورود به تهران اسیر زندان شدند. شیخ احمد در زندان درگذشت، ولی سیدحسن به وساطت یکی از اعیان دولت آزاد شد و از دعاوی پیشین خود توبه کرد و در اواخر عمرش در مشهد ساکن شد[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 291 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. دایرة المعارف دانش بشر، ص 365.