صافیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'زین العابدین' به 'زین‌العابدین')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''صافیه‏''' فرقه‏ اى از «[[غلاة]]» [[شیعه]] بودند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =صافیه 
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =صافیه 
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = آناتولی (ترکیه)
| موسس =
| عقیده =از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند
}}


==تاریخچه==
'''صافیه‏''' فرقه‌ای از [[غلات|غُلاة]] شیعه بودند.
این فرقه خود را صافی یا صافیه می نامیدند و در آناتولی ساکن بودند.


==عقاید==
== تاریخچه ==
صافیه از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند.
این فرقه خود را صافی یا صافیه می‌نامیدند و در آناتولی ساکن بودند.
 
== عقاید ==
صافیه از نظر منش و عقاید، به [[مذهب شیعه|شیعه امامیه]] نزدیک بودند.
   
   
==جمعیت==
== جمعیت ==
جمعیت صافیه حدود چهل هزار خانوار بر آورد می شد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 295 با ویرایش</ref> <ref>شیروانی حاج زین‌العابدین، بستان السیاحة، چاپ سنگی، تهران، سال 1315 هجری قمری، ص 47 و 48.</ref>
جمعیت صافیه حدود چهل‌هزار خانوار برآورد می‌شد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 295 با ویرایش</ref><ref>شیروانی حاج زین‌العابدین، بستان السیاحة، چاپ سنگی، تهران، سال 1315 هجری قمری، ص 47 و 48.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده: کلام ]]
[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۰

صافیه
نامصافیه
مبدأ شکل گیریآناتولی (ترکیه)
عقیدهاز نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند

صافیه‏ فرقه‌ای از غُلاة شیعه بودند.

تاریخچه

این فرقه خود را صافی یا صافیه می‌نامیدند و در آناتولی ساکن بودند.

عقاید

صافیه از نظر منش و عقاید، به شیعه امامیه نزدیک بودند.

جمعیت

جمعیت صافیه حدود چهل‌هزار خانوار برآورد می‌شد[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 295 با ویرایش
  2. شیروانی حاج زین‌العابدین، بستان السیاحة، چاپ سنگی، تهران، سال 1315 هجری قمری، ص 47 و 48.