عجزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عجزیه''' از فرق «[[جبریه]]» هستند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = عجزیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = از فرقه‌های مربوط به «[[جبریه]]
| موسس =
| عقیده =  انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود.
}}
'''عجزیه''' از فرقه‌های مربوط به «[[جبریه]]» هستند.


==عقاید==
== عقاید ==
عجزیه می‌گویند که‎ انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود. او مانند شتری است که زمام (افسار) او را می‏‌کشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63
عجزیه می‌گویند که‎ انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود. همچنین او مانند شتری است که زمام (افسار) او را می‏‌کشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63.</ref>.
</ref>


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]  
{{فرق و مذاهب}}
 
<references />
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۴

عجزیه
مبدأ شکل گیریاز فرقه‌های مربوط به «جبریه
عقیدهانسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود.

عجزیه از فرقه‌های مربوط به «جبریه» هستند.

عقاید

عجزیه می‌گویند که‎ انسان مجبور به کسب است و نمی‌تواند مانع آن بشود. همچنین او مانند شتری است که زمام (افسار) او را می‏‌کشند و آن حیوان جز اطاعت چاره دیگری ندارد[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333 با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 63.