عقیراویه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام' به 'رده: فرق و مذاهب ')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عقیراویه''' طایفه‏ اى از شیعیان [[امامیه]] بودند که داخل شهر [[بصره]] زندگی می‌کردند و از مجاورت با خارجیان ([[خوارج]]) رنج می بردند. با این حال، به کوری چشم منافقان به لوازم [[ایمان]] ملتزم بودند. رییس ایشان شخصی به نام خواجه یعقوب بوده و حضور افرادی چون او در میان اهل ایمان، مطلوب (ارزش) به حساب می‌آمد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات. </ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنین، تبریز، چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 61.</ref>
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = عقیراویه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = طایفه‏‌ای از شیعیان [[امامیه]] بودند که داخل شهر [[بصره]] زندگی می‌کردند.
| موسس = خواجه یعقوب
| عقیده =  از مجاورت با خارجیان ([[خوارج]]) رنج می‌بردند. با این حال به لوازم [[ایمان]] ملتزم بودند.
}}
'''عقیراویه''' طایفه‏‌ای از شیعیان [[امامیه]] بودند که داخل شهر [[بصره]] زندگی می‌کردند و از مجاورت با خارجیان ([[خوارج]]) رنج می‌بردند. با این حال به کوری چشم منافقان به لوازم [[ایمان]] ملتزم بودند. رییس ایشان شخصی به نام خواجه یعقوب بوده و حضور افرادی چون او در میان اهل ایمان، مطلوب (ارزش) به حساب می‌آمد <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات </ref> ،<ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنین، تبریز، چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 61</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: مذاهب کلامی ]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]  
<references />
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۰

عقیراویه
مبدأ شکل گیریطایفه‏‌ای از شیعیان امامیه بودند که داخل شهر بصره زندگی می‌کردند.
موسسخواجه یعقوب
عقیدهاز مجاورت با خارجیان (خوارج) رنج می‌بردند. با این حال به لوازم ایمان ملتزم بودند.

عقیراویه طایفه‏‌ای از شیعیان امامیه بودند که داخل شهر بصره زندگی می‌کردند و از مجاورت با خارجیان (خوارج) رنج می‌بردند. با این حال به کوری چشم منافقان به لوازم ایمان ملتزم بودند. رییس ایشان شخصی به نام خواجه یعقوب بوده و حضور افرادی چون او در میان اهل ایمان، مطلوب (ارزش) به حساب می‌آمد [۱] ،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنین، تبریز، چاپ سنگی، بی تا، تهران، سال 1268 شمسی، ص 61