متربصیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - ']] ↵<references />' به ']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''متربصیه‏''' نام گروهی از [[شيعه|شیعه]] است که متربص یعنی منتظر خروج مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بودند و در هر عصری از دوره انتظار یک نفر را به ولایت امر بر می‌گزیدند و او را مهدی می‌‏پنداشتند و همین که او می‌مرد، شخص دیگری را به این سمت می‌گماردند. متربصیه در مشی درویشان و زاهدان بودند و می‌گفتند که خروج بر پادشاهان مسلمان حرام نیست. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 388
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
</ref> <ref>خطط، مقريزى، ج 4، ص 108.</ref> <ref>تلبيس ابليس، ص 22.</ref> <ref>معرفة المذاهب، ص 8.</ref>
| عنوان = متربصیه‏
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری = گروهی از [[شيعه|شیعه]]
| موسس =
| عقیده =  متربص (منتظر) خروج  حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بودند.
}}
'''متربصیه‏''' نام گروهی از [[شيعه|شیعه]] است که متربص (منتظر) خروج [[حجت بن الحسن (مهدی)|حضرت مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف)]] بودند. بر همین اساس این فرقه در هر عصری از دوره انتظار، یک نفر را به ولایت امر بر می‌گزیدند و او را مهدی می‌‏پنداشتند و همین که او می‌مرد، شخص دیگری را به این سمت می‌گماردند. متربصیه مشی زاهدانه (درویشانه) داشتند و معتقد بودند که خروج بر پادشاهان مسلمان حرام نیست<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 388</ref> <ref>خطط، مقريزى، ج 4، ص 108.</ref> <ref>تلبيس ابليس، ص 22.</ref> <ref>معرفة المذاهب، ص 8.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۳

متربصیه‏
مبدأ شکل گیریگروهی از شیعه
عقیدهمتربص (منتظر) خروج حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف بودند.

متربصیه‏ نام گروهی از شیعه است که متربص (منتظر) خروج حضرت مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف) بودند. بر همین اساس این فرقه در هر عصری از دوره انتظار، یک نفر را به ولایت امر بر می‌گزیدند و او را مهدی می‌‏پنداشتند و همین که او می‌مرد، شخص دیگری را به این سمت می‌گماردند. متربصیه مشی زاهدانه (درویشانه) داشتند و معتقد بودند که خروج بر پادشاهان مسلمان حرام نیست[۱] [۲] [۳] [۴].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 388
  2. خطط، مقريزى، ج 4، ص 108.
  3. تلبيس ابليس، ص 22.
  4. معرفة المذاهب، ص 8.