محمدیه (غلاة): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمّدیه''' طایفه‌ای از [[ | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = محمدیه (غلاة) | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = | |||
| نام رایج = محمدیه (غلاة) | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس = بهنکی و فیّاض‌بن‌علی | |||
| عقیده = از غالیان بودند، تا جایی که پیامبر را خدا می‌دانستند. | |||
}} | |||
'''محمّدیه''' طایفه‌ای از [[غلات|غُلاة شیعه]] بودند. | |||
رهبران این جماعت دو نفر به‌نام‌های بهنکی و فیّاض بن علی بودند. فیّاض دراین‌باره کتابی به‌نام قسطاس دارد. این شخص سر‌انجام به‌دست قاسم‌بن‌عبدالله بن‌سلیمان بن‌وهب کشته شد<ref>مشکور، محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>ابن حزم اندلسی، ''الفصل فى الملل و الاهواء و النحل''، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142.</ref>. | |||
==عقاید== | |||
این فرقه، [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] را خدا می‌دانستند<ref>مشکور، محمد جواد، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 .</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۶
| محمدیه (غلاة) | |
|---|---|
 | |
| نام رایج | محمدیه (غلاة) |
| موسس | بهنکی و فیّاض‌بن‌علی |
| عقیده | از غالیان بودند، تا جایی که پیامبر را خدا می‌دانستند. |
محمّدیه طایفه‌ای از غُلاة شیعه بودند.
رهبران این جماعت دو نفر به‌نام‌های بهنکی و فیّاض بن علی بودند. فیّاض دراین‌باره کتابی به‌نام قسطاس دارد. این شخص سر‌انجام به‌دست قاسم‌بن‌عبدالله بن‌سلیمان بن‌وهب کشته شد[۱][۲].
عقاید
این فرقه، پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) را خدا می‌دانستند[۳].
پانویس
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح عبارات.
- ↑ ابن حزم اندلسی، الفصل فى الملل و الاهواء و النحل، 5 جلدی، مصر، سال 1347 هجری قمری، ج 4 ص 142.
- ↑ مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 .
