مفضلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مفضّليه'''‏ فرقه‏ اى از [[غلاة]] بودند كه [[حضرت على (ع)]] را بر ديگر [[خلفا |خلفا]] ترجيح مى ‏دادند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
آنان پيرو مفضل صيرفى بودند و به الوهيت [[امام جعفر صادق (ع)]] اعتقاد داشتند و چون امام صادق (ع) از ابو الخطاب تبرى جست، این طایفه نيز با «خطابيّه» مخالفت کردند. با این حال [[اماميه]]، مفضل را مبراى از اين سخنان دانستند.
| عنوان = مفضّلیه
از قول وى از امام صادق (ع) روايت‏ می کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالى نور لا ظلمة فيه و حق لا باطل فيه و صدق لا كذب فيه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (ع) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند.
| تصویر =
 
| توضیح تصویر =
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات</ref>
| نام =
<ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173 </ref>
| نام رایج =
<ref>دهلوی عبد العزیز، تحفه اثنى‏ عشريه، چاپ سنگی، سال 1896 میلادی، ص 12 </ref>
| تاریخ شکل گیری =
<ref>خاندان نوبختى، عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1311 شمسی هجری. ص 264</ref>
| قرن شکل گیری =
<ref>نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص168</ref>
| مبدأ شکل گیری = فرقه‌ای از [[غلاة|غُلاة]]
| موسس =
| عقیده = 
}}
'''مفضّلیه'''‏ فرقه‌ای از [[غلاة|غُلاة]] بودند که [[علی بن ابی‌طالب|حضرت علی]] (علیه‎السّلام) را بر دیگر [[خلفای راشدین|خلفا]] ترجیح می‌دادند.
آنان پیرو مفضل صیرفی بودند و به الوهیت [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السّلام)]] اعتقاد داشتند و چون امام صادق (علیه‌السّلام) از ابو‌الخطاب تبرّی جست، این طایفه نیز با «[[خطابیه|خطابیّه]]» مخالفت کردند. با این حال [[مذهب شیعه|امامیه]] مفضل را مبرای از این سخنان دانستند.
از قول وی از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت‏ می‌کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالی نور لا ظلمة فیه و حق لا باطل فیه و صدق لا کذب فیه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (علیه‌السّلام) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات</ref><ref>حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173 </ref><ref>دهلوی عبد العزیز، تحفه اثنى‏ عشريه، چاپ سنگی، سال 1896 میلادی، ص 12 </ref><ref>خاندان نوبختى، عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1311 شمسی هجری. ص 264</ref><ref>نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص168</ref>.


==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}


[[رده: کلام اسلامی]]
{{فرق و مذاهب}}
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]]
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۸

مفضّلیه
مبدأ شکل گیریفرقه‌ای از غُلاة

مفضّلیه‏ فرقه‌ای از غُلاة بودند که حضرت علی (علیه‎السّلام) را بر دیگر خلفا ترجیح می‌دادند. آنان پیرو مفضل صیرفی بودند و به الوهیت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) اعتقاد داشتند و چون امام صادق (علیه‌السّلام) از ابو‌الخطاب تبرّی جست، این طایفه نیز با «خطابیّه» مخالفت کردند. با این حال امامیه مفضل را مبرای از این سخنان دانستند. از قول وی از امام صادق (علیه‌السّلام) روایت‏ می‌کنند که حضرت فرمود: ان اللّه تعالی نور لا ظلمة فیه و حق لا باطل فیه و صدق لا کذب فیه. یعنی خداوند نوری است که ظلمت در او راه ندارد حقی است که با باطل همراه نشود و راستی است که با دروغ نیامیزد. در برخی از منابع آمده است که چون نواصب نتوانستند به امام صادق (علیه‌السّلام) طعن بزنند، به مفضل دروغ و مطالب عجیبی نسبت دادند[۱][۲][۳][۴][۵].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 423 با ویرایش و اصلاح جملات
  2. حسنی رازی سید مرتضی، تبصرة العوام فى معرفة مقالات الانام، به اهتمام عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1313 هجری شمسی، ص 173
  3. دهلوی عبد العزیز، تحفه اثنى‏ عشريه، چاپ سنگی، سال 1896 میلادی، ص 12
  4. خاندان نوبختى، عباس اقبال آشتيانى، تهران، سال 1311 شمسی هجری. ص 264
  5. نشوان الحمیری ابو سعید، الحور العين، تحقيق كمال مصطفى، مصر، سال 1948 میلادی، ص168