صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''صباحیه‏''' فرقه‏‌ای منسوب به مردی به نام ابوالصباح سمرقندی هستند.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی)
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی)
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده =1.هر کسی  ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. 2. ابوبکر در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه خطا کرد.
3. ذبایح اهل کتاب و نکاح با زنان آنان حرام است.
}}
 
'''صباحیه‏''' فرقه‏‌ای منسوب به شخصی به نام ''ابوالصباح سمرقندی'' هستند.


== عقاید ==
== عقاید ==
این فرقه قایل‌اند که جهان قدیم است و خلقت با [[خدا|خدای تعالی]] می‌باشند. معتقدند که خداوند پیوسته آفریدگان خود را می‌‏بیند به گونه‌ای که حتی یک چشم بر هم زدن از دیدن آنها غافل نیست. [[ابلیس]] دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است.
این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط [[خدا|خدای تعالی]] است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را می‌‏بیند. [[ابلیس]] دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح [[اهل کتاب|اهل‌کتاب]] و [[ازدواج|نکاح]] با زنان آنان را حرام می‌دانند. می‌گویند که [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه، خطا کرد. آنان باور دارند که چگونه می‏‌توان قاتل [[عمار یاسر|عمار]] را یاغی و سرکش خواند در حالیکه او بر اصحاب [[معاویه]] خروج کرد. از منظر این فرقه [[عثمان]] مظلومانه کشته شد؛ زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالیکه عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان، علی (علیه‌السّلام) در جنگ با معاویه خطا کرد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref><ref>الیمانی یحیی‌بن‌مرتضی؛ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق،  مشکور، محمد جواد، بیروت، ص 120.</ref>.
پیروان این فرقه، ذبایح [[اهل کتاب]] و [[نکاح]] با زنان آنان را [[حرام]] می‌دانند. می‌گویند که ابوبکر در کشتن اهل رده و اسیر کردن آنان خطا کرد.  
آنان باور دارند که چگونه می‏‌توان قاتل عمار را یاغی و سرکش خواند در حالی که او بر اصحاب معاویه خروج کرد. از منظر صباحیه منسوب به ابو الصباح سمرقندی؛ عثمان مظلومانه کشته شد، زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالی که عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان علی (ع) در جنگ با معاویه خطا کرد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> <ref>الیمانی یحیی بن مرتضی، المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق دکتر محمد جواد مشکور، چاپ بیروت، ص 120</ref>


== پانویس ==  
== پانویس ==  
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۹

صباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی)
نامصباحیه (منسوب به ابوالصباح سمرقندی)
عقیده1.هر کسی ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. 2. ابوبکر در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه خطا کرد. 3. ذبایح اهل کتاب و نکاح با زنان آنان حرام است.

صباحیه‏ فرقه‏‌ای منسوب به شخصی به نام ابوالصباح سمرقندی هستند.

عقاید

این فرقه قائل‌اند که جهان قدیم و خالق فقط خدای تعالی است. از منظر ایشان خداوند پیوسته آفریده‌های خود را می‌‏بیند. ابلیس دشمن خداوند است، زیرا که پیوسته به شیطنت مشغول است. پیروان این فرقه، ذبایح اهل‌کتاب و نکاح با زنان آنان را حرام می‌دانند. می‌گویند که ابوبکر در کشتار و به اسارت کشاندن اهل ردّه، خطا کرد. آنان باور دارند که چگونه می‏‌توان قاتل عمار را یاغی و سرکش خواند در حالیکه او بر اصحاب معاویه خروج کرد. از منظر این فرقه عثمان مظلومانه کشته شد؛ زیرا تنها افراد مرتد، زناکار و قاتل را می‌توان کشت در حالیکه عثمان مرتکب چنین گناهانی نشده بود. به عقیده آنها هر کسی که ادعای امامت کند و در کار خود پیروز شود، پیروی از او واجب است. بنابر اعتقاد آنان، علی (علیه‌السّلام) در جنگ با معاویه خطا کرد[۱][۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ ص 297 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. الیمانی یحیی‌بن‌مرتضی؛ المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، تحقیق، مشکور، محمد جواد، بیروت، ص 120.