مصوّریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مصوّریه‏''' در زمره یکی از [[فرق اسلامی]] آورده شده است.
'''«مصوّریّه‏»''' در زمرۀ یکی از [[فرق اسلامی]] آورده شده است.
 
=اعتقادات=
=اعتقادات=
آنها معتقد بودند که [[خداوند|خداوند متعال]] [[آدم]] را در قالب و صورت خودش آفرید. آنها برای صحت ادعای خویش به این [[حدیث]] استناد می‌کردند که فرمود: «خلق اللّه آدم علی صورته» و می‌گفتند این حدیث را [[احمد حنبل]] در کتاب مسند خویش آورده و [[بخاری]] و [[مسلم]] آن را از [[ابوهریره]] نقل کرده‌اند.
آنها معتقد بودند که [[خدا|خداوند متعال]] آدم را در قالب و صورت خودش آفریده و برای صحت ادعای خویش به سخنی از [[احمد بن حنبل|احمد‌‌بن‌حنبل]] در کتاب '''مسند''' که [[محمد بن اسماعیل بخاری|بخاری]] و مسلم آن را از [[ابوهریره]] نقل کرده‌اند استناد می‌کردند که: '''«خلق اللّه آدم علی صورته»'''<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>ترجمه سواد اعظم؛ ص 181.</ref>.
 
حافظ شیرازی با الهام از این حدیث گفته است:
 
در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد، عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد.


نظری کرد که بیند به جهان صورت خویش، خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.</ref> <ref>ترجمه سواد اعظم، ص 181.
[[حافظ شیرازی]] با الهام از این حدیث گفته است:
</ref>.
{{شعر}}{{ب|در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد|عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد}}{{پایان شعر}}
{{شعر}}{{ب|نظری کرد که بیند به جهان صورت خویش|خیمه در آب و گل مزرعه آدم زد}}{{پایان شعر}}


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۹

«مصوّریّه‏» در زمرۀ یکی از فرق اسلامی آورده شده است.

اعتقادات

آنها معتقد بودند که خداوند متعال آدم را در قالب و صورت خودش آفریده و برای صحت ادعای خویش به سخنی از احمد‌‌بن‌حنبل در کتاب مسند که بخاری و مسلم آن را از ابوهریره نقل کرده‌اند استناد می‌کردند که: «خلق اللّه آدم علی صورته»[۱]،[۲].

حافظ شیرازی با الهام از این حدیث گفته است:

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زدعشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد
نظری کرد که بیند به جهان صورت خویشخیمه در آب و گل مزرعه آدم زد

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 413 با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. ترجمه سواد اعظم؛ ص 181.