سکاکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سکاکیه‏''' از فرق کلامی [[شیعه]] و پیرو ابوجعفر محمد بن خلیل سکاک از متکلمان [[امامیه]] بودند.
'''سکاکیه‏''' شاخه‌ای از فرقه‌های  کلامی [[شیعه]] و پیرو ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل سکاک از متکلمان [[امامیه]] بودند.


== شرح حال ==
== شرح حال ==
ابوجعفر محمد بن خلیل سکاک شاگرد [[ابو محمد هاشم بن حکم]] (در گذشته در سال 199 هجری قمری) و از معاصرین چند تن از مشاهیر «[[معتزله]]» مانند [[ابو عثمان عمرو بن بحر جاحظ|ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ]] و [[ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی|ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی]] و [[ابوالفضل جعفر بن حرب]] بوده و در نیمه اول قرن سوم هجری می ‏زیسته است.
ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل‌سکاک شاگرد [[ابو محمد هاشم بن حکم]] (در گذشته در سال 199 هجری قمری) و از معاصرین چند تن از مشاهیر [[معتزله|«معتزله]]» مانند [[ابو عثمان عمرو بن بحر جاحظ|ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ]]، [[ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی]] و [[ابوالفضل جعفر بن حرب]] بوده و در نیمه اول قرن سوم هجری می ‏زیست.


== لقب ==
== لقب ==
لقب ابوجعفر محمد بن خلیل سکاک در بیشتر کتاب‌های قدیم به تحریف، شکال، سکال، سکاک و شکاک ضبط شده، ولی در واقع اصل این واژه سکاک است و به معنای کسی است که کار او ساختن سکه یعنی گاو آهن باشد.
لقب این شخصیت در بیشتر کتاب‌های قدیم به تحریف، شکال، سکال، سکاک و شکاک ضبط شده، ولی در واقع اصل این واژه سکاک و به معنای سازنده سکه یعنی گاو آهن است.


== اعتقادات ==  
== اعتقادات ==  
این فرقه خداوند را به خودی خود عالم می‌دانستند و وصف عالمیت او را در وی از صفات ذاتی او می‌‏شمردند.
این فرقه وصف عالمیت را از صفات ذات خداوند می دانستند.  


== آثار ==  
== آثار ==  
از جمله تألیفات او کتاب «المعرفه» در باب استطاعت و کتابی در امامت و کتاب «التوحید» بوده که در آن سکاک قایل به تشبیه شده است و همچنین کتاب دیگری در رد منکران امامت نوشته است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>شیخ طوسی، الفهرست، نجف، سال 1961 میلادی، ص 292</ref> <ref>ابن الخیاط، الانتصار فی الرد علی ابن الراوندی الملحد، با مقدمه و تعلیقات دکتر ینبرگ سوئدی، مصر، سال 1925 میلادی، فهرست اعلام</ref> <ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، 2 جلدی، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ج 4، ص 429.</ref>
از جمله تألیفات ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل سکاک، کتاب «المعرفة» در باب استطاعت و کتابی در باره امامت و نیز کتابی در ردّ منکران امامت بوده است. همچنین کتابی به نام «التوحید» نوشته که در آن قائل به تشبیه شده است<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref><ref>شیخ طوسی، الفهرست، نجف، سال 1961 میلادی، ص 292</ref><ref>ابن الخیاط، الانتصار فی الرد علی ابن الراوندی الملحد، با مقدمه و تعلیقات دکتر ینبرگ سوئدی، مصر، سال 1925 میلادی، فهرست اعلام</ref><ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، 2 جلدی، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ج 4، ص 429.</ref>.


== پانویس ==  
== پانویس ==  
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۱

سکاکیه‏ شاخه‌ای از فرقه‌های کلامی شیعه و پیرو ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل سکاک از متکلمان امامیه بودند.

شرح حال

ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل‌سکاک شاگرد ابو محمد هاشم بن حکم (در گذشته در سال 199 هجری قمری) و از معاصرین چند تن از مشاهیر «معتزله» مانند ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ، ابوجعفر محمد بن عبدالله اسکافی و ابوالفضل جعفر بن حرب بوده و در نیمه اول قرن سوم هجری می ‏زیست.

لقب

لقب این شخصیت در بیشتر کتاب‌های قدیم به تحریف، شکال، سکال، سکاک و شکاک ضبط شده، ولی در واقع اصل این واژه سکاک و به معنای سازنده سکه یعنی گاو آهن است.

اعتقادات

این فرقه وصف عالمیت را از صفات ذات خداوند می دانستند.

آثار

از جمله تألیفات ابوجعفر محمد‌بن‌خلیل سکاک، کتاب «المعرفة» در باب استطاعت و کتابی در باره امامت و نیز کتابی در ردّ منکران امامت بوده است. همچنین کتابی به نام «التوحید» نوشته که در آن قائل به تشبیه شده است[۱][۲][۳][۴].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ دوم، ص 229 با ویرایش و اصلاح عبارات
  2. شیخ طوسی، الفهرست، نجف، سال 1961 میلادی، ص 292
  3. ابن الخیاط، الانتصار فی الرد علی ابن الراوندی الملحد، با مقدمه و تعلیقات دکتر ینبرگ سوئدی، مصر، سال 1925 میلادی، فهرست اعلام
  4. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، 2 جلدی، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ج 4، ص 429.