نجاریه (شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان = نجاريه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام = | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری = | |||
| مبدأ شکل گیری = طايفهای بزرگ از سادات [[هند]] | |||
| موسس = سيد جلال رازی | |||
| عقیده = [[شيعه]] | |||
}} | |||
'''نجاريه''' از فرقه‌های «[[شيعه]]» و طايفهای بزرگ از سادات [[هند]] هستند. | '''نجاريه''' از فرقه‌های «[[شيعه]]» و طايفهای بزرگ از سادات [[هند]] هستند. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازی بود که از [[عراق]] به بخارا آمد و چون اقامت در آن | جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازی بود که از [[عراق]] به بخارا آمد و چون اقامت در آن بخارا به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزار دهنده شده بود، مجبور شد که از بخارا به دار‌الحرب کابل برود. اهالی کابل نیز مثل مردمان بخارا دل‌هایی از سنگ داشتند، بنابراین از آن‌جا نیز نقل مکان کرده به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند با حالت [[تقیه]] زندگی می‌کرد. با این‌حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیه را آغاز کردند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 437 با ویرایش و بازنویسی کامل جملات</ref> <ref>شوشتری قاضی نورالله، مجالس المؤمنين، تبریز، چاپ سنگی، تهران، سال 1268، ص 63</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | [[رده:فرق و مذاهب]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۱
| نجاريه | |
|---|---|
 | |
| موسس | سيد جلال رازی |
| عقیده | شيعه |
نجاريه از فرقه‌های «شيعه» و طايفهای بزرگ از سادات هند هستند.
تاریخچه
جدّ این طایفه فردی به نام سيد جلال رازی بود که از عراق به بخارا آمد و چون اقامت در آن بخارا به دلیل حضور مروانیان و نیز اشرار آن دیار برای او سخت و آزار دهنده شده بود، مجبور شد که از بخارا به دار‌الحرب کابل برود. اهالی کابل نیز مثل مردمان بخارا دل‌هایی از سنگ داشتند، بنابراین از آن‌جا نیز نقل مکان کرده به ولايت هند رفت و در میان اهالی هند با حالت تقیه زندگی می‌کرد. با این‌حال برخی از نجاریه چون سید راجو که در جستجوی حق و صاحب فضل و کرامت بودند، زندگی بدون تقیه را آغاز کردند[۱] [۲].
