متوسمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۶

«متوسمیه‏» از شاخه‌های فرقه هفتاد و سه‌گانه مسلمانان است.

معنای لغوی توسم

توسم در لغت به معنای دیدن چیزی از روی هوش و فراست و به علامت پی بردن است. عرب چنین مثال می‌زند: «تَوَسَّمْتُ في فلان خيراً أي رأَيت فيه أَثراً منه و تَوَسَّمْتُ فيه الخير أي تَفَرَّسْت‏»^[۱]؛ خیر را در او از روی هوش و فراستم دیدم.

پندهای متوسمیه

متوسمیه می‌گویند که هوش با خود دار و گوش با دل دار و هر چه دل گوید به جای آور. پند نگاه‌دار که دل آئینه عیب نما است و اگر دل پاک و نورانی باشد، آماده دریافت الهامات ربانی خواهد شد؛ زیرا دل تاریک گرفتار زنگار طبیعت انسانی می‌شود و جز گناه و معصیت چیز دیگری جذب این دل نخواهد شد چنان که رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم) فرمود: «اِنَّ لِلشَّيْطانِ لَمَّةً بِابْنِ آدَمَ وَ لِلمَلَكِ لَمَّةً، فَاَمّا لَمَّةُ الشَّيطانِ فَاِيعادٌ بِالشَّرِّوَ تَكذيبٌ بِالحَقِّ، وَ اَمّا لَمَّةُ المَلَكِ فَاِيعادٌ بِالخَيْرِ وَ تَصديقٌ بِالحَقِّ، فَمَن وَجَدَ ذلِكَ فَليَعْلَماَ نَّهُ مِنَ اللّه ِ فَلْيَحمَدِ اللّه، وَ مَن وَجَدَ الاُخرى فَليَتَعَوَّذ بِاللّه مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ»^[۲]؛ شيطان القائاتى به فرزند آدم دارد و فرشته نيز الهاماتى دارد، القاى شيطان به بدى وعده دادن و حق را تكذيب کردن و الهام فرشته به خوبى وعده دادن و حق را تصديق كردن است. پس هركسی الهام به خوبى را در دل خود يافت، بداند كه از جانب خداوند است و بدين خاطر خدا را ستايش کند و هركسی چيزى غير از اين يافت، از شيطانِ رانده شده، به خدا پناه ببرد. همچنین این روایت در جامع الصغیر سیوطی آمده است^[۳]،^[۴]،^[۵].

پانویس

↑ لسان العرب، ج‏12، ص: 637
↑ ترمذی ابوعیسی محمدبن عیسی، سنن الترمذى ، ج 5، ص 219.
↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 389؛ با ویرایش و اصلاح عبارات.
↑ هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب؛ كتابى بی‌نام مربوط به قرن ششم با تصحيح محمد جواد مشكور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی؛ ص 55.
↑ سیوطی جلال‌الدین؛ الجامع الصغير؛ ج 1، ص 322.

[1] لسان العرب، ج‏12، ص: 637

[2] ترمذی ابوعیسی محمدبن عیسی، سنن الترمذى ، ج 5، ص 219.

[3] مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 389؛ با ویرایش و اصلاح عبارات.

[4] هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب؛ كتابى بی‌نام مربوط به قرن ششم با تصحيح محمد جواد مشكور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی؛ ص 55.

[5] سیوطی جلال‌الدین؛ الجامع الصغير؛ ج 1، ص 322.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 == معنای لغوی توسم ==
-توسم در لغت به معنای دیدن چیزی از روی هوش و فراست و به علامت پی بردن است. عرب چنین مثال می‌زند:« تَوَسَّمْتُ في فلان خيراً أي رأَيت فيه أَثراً منه و تَوَسَّمْتُ فيه الخير أي تَفَرَّسْت‏»<ref>لسان العرب، ج‏12، ص: 637</ref>؛ خیر را در او از روی هوش و فراستم دیدم.
+توسم در لغت به معنای دیدن چیزی از روی هوش و فراست و به علامت پی بردن است. عرب چنین مثال می‌زند: «تَوَسَّمْتُ في فلان خيراً أي رأَيت فيه أَثراً منه و تَوَسَّمْتُ فيه الخير أي تَفَرَّسْت‏»<ref>لسان العرب، ج‏12، ص: 637</ref>؛ خیر را در او از روی هوش و فراستم دیدم.
 == پندهای متوسمیه ==
-متوسمیه می‌گویند که هوش با خود دار و گوش با دل دار و هر چه دل گوید به جای آور. پند نگاه‌دار که دل آئینه عیب نما است و اگر دل پاک و نورانی باشد، آماده دریافت الهامات ربانی خواهد شد. زیرا دل تاریک گرفتار زنگار طبیعت انسانی می‌شود و جز گناه و معصیت چیز دیگری جذب این دل نخواهد شد چنان که [[رسول خدا(ص)|رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] فرمود: «اِنَّ لِلشَّيْطانِ لَمَّةً بِابْنِ آدَمَ وَ لِلمَلَكِ لَمَّةً ، فَاَمّا لَمَّةُ الشَّيطانِ فَاِيعادٌ بِالشَّرِّوَ تَكذيبٌ بِالحَقِّ ، وَ اَمّا لَمَّةُ المَلَكِ فَاِيعادٌ بِالخَيْرِ وَ تَصديقٌ بِالحَقِّ ، فَمَن وَجَدَ ذلِكَ فَليَعْلَماَ نَّهُ مِنَ اللّه ِ فَلْيَحمَدِ اللّه َ، وَ مَن وَجَدَ الاُخرى فَليَتَعَوَّذ بِاللّه ِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ»<ref>ترمذی ابوعیسی محمدبن عیسی، سنن الترمذى ، ج 5، ص 219، ح</ref> ؛ شيطان القائاتى به فرزند آدم دارد و فرشته نيز الهاماتى دارد، القاى شيطان به بدى وعده دادن و حق را تكذيب کردن و الهام فرشته به خوبى وعده دادن و حق را تصديق كردن است. پس هركسی الهام به خوبى را در دل خود يافت، بداند كه از جانب خداوند است و بدين خاطر خدا را ستايش کند و هر كسی چيزى غير از اين يافت، از شيطانِ رانده شده، به خدا پناه ببرد.
+متوسمیه می‌گویند که هوش با خود دار و گوش با دل دار و هر چه دل گوید به جای آور. پند نگاه‌دار که دل آئینه عیب نما است و اگر دل پاک و نورانی باشد، آماده دریافت الهامات ربانی خواهد شد؛ زیرا دل تاریک گرفتار زنگار طبیعت انسانی می‌شود و جز گناه و معصیت چیز دیگری جذب این دل نخواهد شد چنان که [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا (صلی‌الله علیه وآله وسلم)]] فرمود: «اِنَّ لِلشَّيْطانِ لَمَّةً بِابْنِ آدَمَ وَ لِلمَلَكِ لَمَّةً، فَاَمّا لَمَّةُ الشَّيطانِ فَاِيعادٌ بِالشَّرِّوَ تَكذيبٌ بِالحَقِّ، وَ اَمّا لَمَّةُ المَلَكِ فَاِيعادٌ بِالخَيْرِ وَ تَصديقٌ بِالحَقِّ، فَمَن وَجَدَ ذلِكَ فَليَعْلَماَ نَّهُ مِنَ اللّه ِ فَلْيَحمَدِ اللّه، وَ مَن وَجَدَ الاُخرى فَليَتَعَوَّذ بِاللّه مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ»<ref>ترمذی ابوعیسی محمدبن عیسی، سنن الترمذى ، ج 5، ص 219.</ref>؛ شيطان القائاتى به فرزند آدم دارد و فرشته نيز الهاماتى دارد، القاى شيطان به بدى وعده دادن و حق را تكذيب کردن و الهام فرشته به خوبى وعده دادن و حق را تصديق كردن است. پس هركسی الهام به خوبى را در دل خود يافت، بداند كه از جانب خداوند است و بدين خاطر خدا را ستايش کند و هركسی چيزى غير از اين يافت، از شيطانِ رانده شده، به خدا پناه ببرد.
 همچنین این روایت در جامع الصغیر سیوطی آمده است<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 389؛ با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>هفتاد و سه ملت يا اعتقادات مذاهب؛ كتابى بی‌نام مربوط به قرن ششم با تصحيح محمد جواد مشكور؛ تهران، سال 1341 هجری شمسی؛ ص 55.</ref>،<ref>سیوطی جلال‌الدین؛ الجامع الصغير؛ ج 1، ص 322.</ref>.