خماریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''خماریه‏''' از پیروان محمد‌بن‌عمرالخماری بغدادی هستند که از [[غلاة]] به‌شمار می‌‏رفت.
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان =خماریه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام =خماریه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =محمد‌بن‌عمرالخماری بغدادی 
| عقیده =1. باور به عقاید امامیه. 2. امام بین مردم  همچون: «عین‏ اللّه‏ الناظرة فی‏ عباده‏، و لسانه الناطق فی خلقه یعنی چون چشم بینا و  زبان گویا بین مردم است.» است. 
}}
 
'''خماریه‏''' از پیروان محمد‌بن‌عمرالخماری بغدادی هستند که از [[غلاة|غُلاة]] به‌شمار می‌‏رفت.


== عقاید ==
== عقاید ==
این فرقه [[امامت]] را به همان ترتیب عقاید [[امامیه]] باور داشتند. جز این که می‌‏گفتند امام در بین مردم «عین‏ اللّه‏ الناظرة فی‏ عباده‏، و لسانه الناطق فی خلقه» است. <ref>حافظ برسی، مشارق أنوار الیقین فی أسرار أمیر المؤمنین ‌علیه‌السلام‏، بیروت، نشر اعلمی، سال 1422 هجری قمری، ص 336</ref> یعنی چون چشم بینا و زبان ناطق و آفتاب درخشان و باران بارنده و آگاه بر هر امری است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 184</ref>
این فرقه [[امامت]] را به همان ترتیب عقاید [[امامیه]] باور داشتند. جز اینکه می‌‏گفتند امام در بین مردم همچون «عین‏ اللّه‏ الناظرة فی‏ عباده‏، و لسانه الناطق فی خلقه» است<ref>حافظ رجب البرسی، ''مشارق أنوار الیقین فی أسرار أمیر المؤمنین ‌علیه‌السلام''‏، بیروت،انتشارات اعلمی، سال 1422 ق، ص 336.</ref>. یعنی چون چشم بینا و زبان گویا میان مردم است<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 184.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{فرق و مذاهب}}


[[رده:فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۱۲

خماریه
نامخماریه
موسسمحمد‌بن‌عمرالخماری بغدادی
عقیده1. باور به عقاید امامیه. 2. امام بین مردم همچون: «عین‏ اللّه‏ الناظرة فی‏ عباده‏، و لسانه الناطق فی خلقه یعنی چون چشم بینا و زبان گویا بین مردم است.» است.

خماریه‏ از پیروان محمد‌بن‌عمرالخماری بغدادی هستند که از غُلاة به‌شمار می‌‏رفت.

عقاید

این فرقه امامت را به همان ترتیب عقاید امامیه باور داشتند. جز اینکه می‌‏گفتند امام در بین مردم همچون «عین‏ اللّه‏ الناظرة فی‏ عباده‏، و لسانه الناطق فی خلقه» است[۱]. یعنی چون چشم بینا و زبان گویا میان مردم است[۲].

پانویس

  1. حافظ رجب البرسی، مشارق أنوار الیقین فی أسرار أمیر المؤمنین ‌علیه‌السلام‏، بیروت،انتشارات اعلمی، سال 1422 ق، ص 336.
  2. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 184.