بهمنیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۲: خط ۱۲:
}}
}}


'''بهمنیه‏''' شاخه‌ای از فرقه [[غلاة (فرقه)|غلاة]] هستند.
'''بهمنیه‏''' شاخه‌ای از فرقه [[غلاة (فرقه)|غُلاة]] هستند.


== اعتقادات ==
== اعتقادات ==
بهمنیه معتقدند که خداوند در صورت آدمیان ظهور می‌کند و هر کسی که دارای قدرتی باشد که دیگر مردم جهان آن قدرت را نداشته و راجع به آن عاجز باشند، او خداوند است.  
بهمنیه معتقدند که خداوند در صورت آدمیان ظهور می‌کند و هر کسی که دارای قدرتی باشد که دیگر مردم جهان آن قدرت را نداشته و راجع به آن عاجز باشند، او خداوند است.  
همچنین معتقدند که خداوند جز درباره [[علی بن ابی طالب|امیر مؤمنان علی (ع)]] و امامان بعد از او ظهور نمی‌کند. همه [[پیامبران]]، بندگان حضرت علی (ع) و امامان هستند و نیز می‌گویند که حضرت علی (ع) فرموده است: «الحمد اللّه الذی هو فی الاولین و باطن و فی الآخر ظاهر».
 
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 112 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>
همچنین معتقدند که خداوند جز درباره [[علی بن ابی طالب|امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام)]] و امامان بعد از او ظهور نمی‌کند. همه [[پیامبران]]، بندگان حضرت علی (علیه‌السّلام) و امامان (علیهم‌السّلام) هستند و نیز می‌گویند که حضرت علی (علیه‌السّلام) فرموده است: «الحمد اللّه الذی هو فی الاولین و باطن و فی الآخر ظاهر»<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 112 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۶

بهمنیه
نامبهمنیه
عقیدهدارای تفکر انحرافی و غالیانه

بهمنیه‏ شاخه‌ای از فرقه غُلاة هستند.

اعتقادات

بهمنیه معتقدند که خداوند در صورت آدمیان ظهور می‌کند و هر کسی که دارای قدرتی باشد که دیگر مردم جهان آن قدرت را نداشته و راجع به آن عاجز باشند، او خداوند است.

همچنین معتقدند که خداوند جز درباره امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) و امامان بعد از او ظهور نمی‌کند. همه پیامبران، بندگان حضرت علی (علیه‌السّلام) و امامان (علیهم‌السّلام) هستند و نیز می‌گویند که حضرت علی (علیه‌السّلام) فرموده است: «الحمد اللّه الذی هو فی الاولین و باطن و فی الآخر ظاهر»[۱].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 112 با ویرایش و اصلاح عبارات.