جبلیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = [[سبّ و لعن|لعن]] بر [[خلیفه|خلفا]] را جایز می‌دانستند. | | عقیده = [[سبّ و لعن|لعن]] بر [[خلیفه|خلفا]] را جایز می‌دانستند. | ||
}} | }} | ||
'''جَبَلیه''' فرقه‌ای از «[[غلاة]]» [[نصیریه|نُصیریه]] [[علویان|علوی]] بودند که پیشوای ایشان در جبل [[لبنان]] ادعای [[مهدویت]] کرد. | '''جَبَلیه''' فرقه‌ای از «[[غلاة|غُلاة]]» [[نصیریه|نُصیریه]] [[علویان|علوی]] بودند که پیشوای ایشان در جبل [[لبنان]] ادعای [[مهدویت]] کرد. | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
سابقه این فرقه به سال 717 هجری قمری باز می‌گردد. پیشوای این فرقه ادعای [[مهدویت]] کرد و خود را [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد ( | سابقه این فرقه به سال 717 هجری قمری باز می‌گردد. پیشوای این فرقه ادعای [[مهدویت]] کرد و خود را [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|محمد (صلّی‌الله علیه وآله)]] و [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السّلام)]] و گاهی [[حجت بن الحسن (مهدی)|مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف)]] خواند و جماعتی از نُصیریه را گرد خود آورد. | ||
این گروه [[سب و لعن|لعن]] بر [[خلیفه|خلفا]] را جایز می‌دانستند. جبلیه به‌سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب [[مسجد|مساجد]]، به‌دست لشکریان [[طرابلس]] پراکنده و قتل عام شدند. امروزه از این فرقه هیچ اثری بر جای نمانده است<ref>با استفاده از کتاب فرهنگ فرق اسلامی نوشته محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 137</ref>. | این گروه [[سب و لعن|لعن]] بر [[خلیفه|خلفا]] را جایز می‌دانستند. جبلیه به‌سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب [[مسجد|مساجد]]، به‌دست لشکریان [[طرابلس]] پراکنده و قتل عام شدند. امروزه از این فرقه هیچ اثری بر جای نمانده است<ref>با استفاده از کتاب فرهنگ فرق اسلامی نوشته محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 137</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۳
| جَبَلیّه | |
|---|---|
 | |
| نام | جَبَلیّه |
| تاریخ شکل گیری | 717 ق، ۶۹۶ ش، ۱۳۱۷ م |
| عقیده | لعن بر خلفا را جایز می‌دانستند. |
جَبَلیه فرقه‌ای از «غُلاة» نُصیریه علوی بودند که پیشوای ایشان در جبل لبنان ادعای مهدویت کرد.
تاریخچه
سابقه این فرقه به سال 717 هجری قمری باز می‌گردد. پیشوای این فرقه ادعای مهدویت کرد و خود را محمد (صلّی‌الله علیه وآله) و علی (علیه‌السّلام) و گاهی مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشّریف) خواند و جماعتی از نُصیریه را گرد خود آورد. این گروه لعن بر خلفا را جایز می‌دانستند. جبلیه به‌سبب برخی اعمال افراطی همچون تخریب مساجد، به‌دست لشکریان طرابلس پراکنده و قتل عام شدند. امروزه از این فرقه هیچ اثری بر جای نمانده است[۱].
پانویس
- ↑ با استفاده از کتاب فرهنگ فرق اسلامی نوشته محمد جواد مشکور، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 137
