راسبیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۱۱: خط ۱۱:
    | عقیده =   
    | عقیده =   
    }}
    }}
    '''راسبیه‏''' از شاخه‌های فِرقه [[خوارج]] و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی‌الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در نهروان کشته شد.
    '''راسبیه‏''' از شاخه‌های فِرقه [[خوارج]] و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در [[جنگ نهروان]] کشته شد.


    == تاریخچه ==
    == تاریخچه ==
    نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی‌ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>
    نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد<ref>ابن حجر عسقلانی، ''الاصابة''، ج ۵، ص ۷۸.</ref>. وی در زمان حیات [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله)]] به‌دنیا آمد. [[ابن حجر هیتمی|ابن‌حجر]] از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است.<ref> ''همان''.</ref> و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود<ref>''همان''.</ref>. [[زرکلی]] او را از پیشوایان [[اباضیه]] معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.<ref>خیر الدین زرکلی، ''الأعلام''، ج ۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، [[سعد بن ابی وقاص|سعد‌بن‌ابی‌وقاص]] را همراهی می‌کرد.<ref>جریرطبری، ''تاریخ طبری''، ج ۴، ص ۳۷.</ref> و در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد
    وی در زمان حیات پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله ) به‌دنیا آمد. ابن‌حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است <ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج۵، ص۷۸.</ref> زرکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.<ref>زرکلی، الاعلام، ج۴، ص۱۴۳.</ref> عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، سعد‌بن‌ابی‌وقاص را همراهی می‌کرد<ref>طبری، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۷.</ref> و در جنگ‌های زمان حضرت علی(ع) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۶۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۷۸.</ref>  
    <ref>احمد بن یحیی بلاذری، ''انساب الاشراف''، ج ۲، ص۳۶۰.</ref><ref>ابن حجر عسقلانی، ''همان''.</ref>  
    == سر انجام ==
    == سرانجام ==
    در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (ع) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی چاپ دوم 199</ref> <ref>مقدسی مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، به اهتمام و با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، چاپ پاریس، سال 1919- 1899 میلادی، ج 5، ص 136.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 46- 48.</ref>
    در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (علیه‌السّلام) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چاپ دوم، ص 199.</ref><ref> مطهر بن طاهر مقدسی، ''البدء و التاریخ''، با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، پاریس، سال 1919 م، ج 5، ص 136.</ref><ref> عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، ''الفرق بین الفرق''، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948م، ص 46- 48.</ref>.


    == پانویس ==
    == پانویس ==

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۶

    راسبیه
    نامراسبیه
    موسسعبدالله‌بن‌وهب راسبی‌الازدی

    راسبیه‏ از شاخه‌های فِرقه خوارج و از پیروان عبدالله‌بن‌وهب راسبی الازدی بودند که در سال 38 هجری قمری در جنگ نهروان کشته شد.

    تاریخچه

    نسب عبدالله‌بن‌وهب راسبی ازدی به بنی‌راسب‌بن‌میدعان بن‌مالک بن‌نصر از قبیله ازد می‌رسد[۱]. وی در زمان حیات پیامبر اکرم (صلّی‌الله علیه وآله) به‌دنیا آمد. ابن‌حجر از او با عبارت «له ادراک» یاد کرده است.[۲] و به علت سجده‌های زیادش ملقب به ذوالثَّفِنات شده بود[۳]. زرکلی او را از پیشوایان اباضیه معرفی نموده و از شجاعت و فصاحت او یاد کرده است.[۴] عبدالله‌بن‌وهب در فتح عراق، سعد‌بن‌ابی‌وقاص را همراهی می‌کرد.[۵] و در جنگ‌های زمان حضرت علی (علیه‌السّلام) همراه حضرت بود، اما پس از ماجرای حکمیت، از حضرت جدا شد [۶][۷]

    سرانجام

    در برخی از منابع نوشته‌اند: عبدالله‌بن‌وهب و گروهش عبدالله‌بن‌خباب ارت را که از صحابه رسول خدا بود در سال 38 هجری قمری کشتند و علاوه، شکم بسیاری از زنان را دریدند و گروهی را از دم تیغ گذرانیدند. حضرت علی (علیه‌السّلام) با چهار هزار نفر از یاران خویش به جنگ وی و همراهانش رفت و عبدالله‌بن‌وهب راسبی و حرقوص‌بن‌زهیر بجلی را به قتل رساند[۸][۹][۱۰].

    پانویس

    1. ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج ۵، ص ۷۸.
    2. همان.
    3. همان.
    4. خیر الدین زرکلی، الأعلام، ج ۴، ص۱۴۳.
    5. جریرطبری، تاریخ طبری، ج ۴، ص ۳۷.
    6. احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج ۲، ص۳۶۰.
    7. ابن حجر عسقلانی، همان.
    8. محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چاپ دوم، ص 199.
    9. مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، با ترجمه فرانسوی کلمان هوار، پاریس، سال 1919 م، ج 5، ص 136.
    10. عبدالقاهر بن طاهر بغدادی، الفرق بین الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948م، ص 46- 48.