شافعیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | ||
| عنوان = | | عنوان =شافعیه | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام = | | نام =شافعیه | ||
| نام رایج = | | نام رایج = | ||
| تاریخ شکل گیری = | | تاریخ شکل گیری = 2 ق | ||
| قرن شکل گیری = | | قرن شکل گیری = قرن دوم هجری قمری | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = | | موسس =محمد بن ادریس شافعی | ||
| عقیده = | | عقیده = | ||
}} | }} | ||
'''شافعیه''' یکی از | '''شافعیه''' یکی از مذاهب فقهی چهارگانه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] به‌شمار می‌رود. این مذهب به نام [[اهل حدیث|اهل‌حدیث]] مشهور است. [[ابن اثیر|ابن‌اثیر]] شافعی را به فتح شین و کسر فاء یعنی َشفِعی ضبط کرده است<ref>ابن‌اثیر، ''اللباب فی تهذیب الانساب''، ج 2، ص 175.</ref>. این مذهب پس از [[حنفی|مذهب حنفیه]]، بزرگ‌ترین مذهب [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] است و در احکام شرعی چون دیگر مذاهب اهل‌سنت، دارای نظام فقهی خاصی است که اصول آن را شخصی به نام [[محمد بن ادریس شافعی|محمد بن ادریس]] شافعی بنا نهاده است. همچنین پیروان مذهب شافعیه در کنار دیگر مذاهب اهل‌سنت یعنی [[حنفی|حنفیه]]، [[مذهب مالکی|مالکیه]] و [[حنبلی|حنابله]] در جهان اسلام حضور دارند<ref>ابوالقاسم بلخی، ''بیان الادیان''، ص 61.</ref><ref>جمعی از نویسندگان، ''دائرة المعارف الاسلامیة''، ج 13، ص 72.</ref><ref>احمد امین، ''ضحی الاسلام''، ج 2، ص 168.</ref><ref>محمد بن احمد خوارزمی، ''مفاتیح العلوم''، ص 46.</ref>. | ||
شافعیه با نام‌های دیگری چون شفعویه و شوافع نیز خوانده می‌شود. شفعویه احتمالا همان شافعیه و یکی از مکاتب اهل‌حدیث است<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 257.</ref><ref>عبدالجلیل رازی، ''النقض''، ص 457.</ref>. آورده‌اند که مردم [[دمشق]] پیرو مذهب اهل‌حدیث و فقیهان شفعویه بودند<ref>شمس الدین ابو عبدالله محمد بن احمد مقدسی، ''احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم''، ص 154.</ref>. | |||
== بنیان‌گذار شافعیه == | == بنیان‌گذار شافعیه == | ||
موسس این مکتب شخصی به نام [[ | موسس این مکتب شخصی به نام [[محمد بن ادریس شافعی]] منتسب به شافع بن سائب از نیاکان پدری‌اش می‌باشد. وی در سال 150 قمری در شهر [[غزه]] فلسطین به دنیا آمد. پدرش مدت کوتاهی پس از تولد وی از دنیا رفت و او در همان کودکی همراه مادرش به [[مکه]] هجرت کرد و در این شهر ساکن شد<ref>محمد ابوزهره، ''تاریخ المذاهب الاسلامیة''، ص ۴۰۷ - ۴۰۹.</ref>محمد‌بن‌ادریس تحصیلات علمی و فقهی خویش را نزد مسلم بن خالد زنجی مفتی مکه و امام جماعت [[مسجد الحرام|مسجد‌الحرام]] شروع کرد و کم کم به مهارت بالایی دست یافت و در مسجد‌الحرام تدریس خود را آغاز کرد. وی علاوه بر تسلط در [[فقه]]، در علوم ادبی نیز صاحب سبک بود. در همین زمان به [[مدینه]] سفر و در آن شهر نزد [[مالک بن انس]] رئیس مذهب مالکی به عنوان شاگردی خاص تلمذ کرد. | ||
شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضور در [[بغداد]] کرد، فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر | شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضور در [[بغداد]] کرد، فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر نص‌گرا و حدیث‌گرا بود، مرتبط و با فقه [[عقل‌گرایان|عقل‌گرایان]] و به اصطلاح [[اهل‌رای]] آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به [[مصر]] رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت.<ref>وهبة الزحیلی، ''المذهب الشافعی''، انتشارات مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، ص ۴۹۴ - ۴۹۸.</ref>. | ||
</ref> | |||
== پیروان شافعی == | == پیروان شافعی == | ||
بیشتر مقلدان فقهی شافعی در اصول عقاید، از مبانی کلامی اشعری پیروی می‌کنند. <ref>تیمور پاشا، | بیشتر مقلدان فقهی شافعی در اصول عقاید، از مبانی کلامی اشعری پیروی می‌کنند.<ref>احمد تیمور پاشا، ''المذاهب الفقهیة الاربعة''، قاهره، ص ۸۷.</ref>با این‌حال، ابوالحسن اشعری (موسس مکتب اشاعره) خود در امور فقهی شافعی مسلک بود و در اثبات و تحکیم مبانی اعتقادی این گروه از مسیر ادله کلامی؛ مذهب اشعری را بنیان کرد<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص ۵۵.</ref>. همچنین برخی از مشاهیر متکلمان اهل‌سنت همچون جوینی، [[محمد غزالی|غزالی]]، [[فخر رازی]] و [[سیوطی]] از میان شافعیان برخاستند.<ref>وهبة الزحیلی، ''همان''، ص ۵۲۳ - ۵۲۶.</ref>. | ||
با | |||
== پراکندگی جغرافیایی شافعیه == | == پراکندگی جغرافیایی شافعیه == | ||
در زمان حاضر، شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند. اما در کشورهایی چون مصر، یمن، اندونزی و نیز مناطق کرد‌نشین، حضور پیروان این مذهب چشم‌گیر‌تر است. <ref> | در زمان حاضر، شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند. اما در کشورهایی چون مصر، یمن، اندونزی و نیز مناطق کرد‌نشین، حضور پیروان این مذهب چشم‌گیر‌تر است.<ref>''همان،'' ص ۵۴۲ – ۵۴۵.</ref><ref>رضا اسلامی، ''مدخل علم فقه''، قم، ص ۴۷۵.</ref>علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ [[الأزهر|دانشگاه الازهر]] مصر می‌باشند.<ref>''همان''، ص۵۲۷.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۳۴
| شافعیه | |
|---|---|
 | |
| نام | شافعیه |
| موسس | محمد بن ادریس شافعی |
شافعیه یکی از مذاهب فقهی چهارگانه اهل‌سنت به‌شمار می‌رود. این مذهب به نام اهل‌حدیث مشهور است. ابن‌اثیر شافعی را به فتح شین و کسر فاء یعنی َشفِعی ضبط کرده است[۱]. این مذهب پس از مذهب حنفیه، بزرگ‌ترین مذهب اهل‌سنت است و در احکام شرعی چون دیگر مذاهب اهل‌سنت، دارای نظام فقهی خاصی است که اصول آن را شخصی به نام محمد بن ادریس شافعی بنا نهاده است. همچنین پیروان مذهب شافعیه در کنار دیگر مذاهب اهل‌سنت یعنی حنفیه، مالکیه و حنابله در جهان اسلام حضور دارند[۲][۳][۴][۵].
شافعیه با نام‌های دیگری چون شفعویه و شوافع نیز خوانده می‌شود. شفعویه احتمالا همان شافعیه و یکی از مکاتب اهل‌حدیث است[۶][۷]. آورده‌اند که مردم دمشق پیرو مذهب اهل‌حدیث و فقیهان شفعویه بودند[۸].
بنیان‌گذار شافعیه
موسس این مکتب شخصی به نام محمد بن ادریس شافعی منتسب به شافع بن سائب از نیاکان پدری‌اش می‌باشد. وی در سال 150 قمری در شهر غزه فلسطین به دنیا آمد. پدرش مدت کوتاهی پس از تولد وی از دنیا رفت و او در همان کودکی همراه مادرش به مکه هجرت کرد و در این شهر ساکن شد[۹]محمد‌بن‌ادریس تحصیلات علمی و فقهی خویش را نزد مسلم بن خالد زنجی مفتی مکه و امام جماعت مسجد‌الحرام شروع کرد و کم کم به مهارت بالایی دست یافت و در مسجد‌الحرام تدریس خود را آغاز کرد. وی علاوه بر تسلط در فقه، در علوم ادبی نیز صاحب سبک بود. در همین زمان به مدینه سفر و در آن شهر نزد مالک بن انس رئیس مذهب مالکی به عنوان شاگردی خاص تلمذ کرد. شافعی بعد از گذشت حوادثی که او را مجبور به حضور در بغداد کرد، فرصتی یافت تا در آن دیار با فقهای بزرگ حنفی و نیز مدرسه فقهی مالک که بیشتر نص‌گرا و حدیث‌گرا بود، مرتبط و با فقه عقل‌گرایان و به اصطلاح اهل‌رای آشنا شود. مسیر علمی شافعی از این پس میان بغداد و مکه سپری شد. او در سال 199 قمری به مصر رفت و در آن دیار ساکن شد و در سال 204 قمری از دنیا رفت.[۱۰].
پیروان شافعی
بیشتر مقلدان فقهی شافعی در اصول عقاید، از مبانی کلامی اشعری پیروی می‌کنند.[۱۱]با این‌حال، ابوالحسن اشعری (موسس مکتب اشاعره) خود در امور فقهی شافعی مسلک بود و در اثبات و تحکیم مبانی اعتقادی این گروه از مسیر ادله کلامی؛ مذهب اشعری را بنیان کرد[۱۲]. همچنین برخی از مشاهیر متکلمان اهل‌سنت همچون جوینی، غزالی، فخر رازی و سیوطی از میان شافعیان برخاستند.[۱۳].
پراکندگی جغرافیایی شافعیه
در زمان حاضر، شافعیه در بیشتر کشورهای اسلامی حضور دارند. اما در کشورهایی چون مصر، یمن، اندونزی و نیز مناطق کرد‌نشین، حضور پیروان این مذهب چشم‌گیر‌تر است.[۱۴][۱۵]علاوه بر این، بزرگان دو مذهب شافعی و مالکی، قدرت برتر در میان اساتید و شیوخ دانشگاه الازهر مصر می‌باشند.[۱۶].
پانویس
- ↑ ابن‌اثیر، اللباب فی تهذیب الانساب، ج 2، ص 175.
- ↑ ابوالقاسم بلخی، بیان الادیان، ص 61.
- ↑ جمعی از نویسندگان، دائرة المعارف الاسلامیة، ج 13، ص 72.
- ↑ احمد امین، ضحی الاسلام، ج 2، ص 168.
- ↑ محمد بن احمد خوارزمی، مفاتیح العلوم، ص 46.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص 257.
- ↑ عبدالجلیل رازی، النقض، ص 457.
- ↑ شمس الدین ابو عبدالله محمد بن احمد مقدسی، احسن التقاسیم فی معرفة الاقالیم، ص 154.
- ↑ محمد ابوزهره، تاریخ المذاهب الاسلامیة، ص ۴۰۷ - ۴۰۹.
- ↑ وهبة الزحیلی، المذهب الشافعی، انتشارات مرکز الغدیر للدراسات الاسلامیة، المذاهب الاسلامیة الخمسة، ص ۴۹۴ - ۴۹۸.
- ↑ احمد تیمور پاشا، المذاهب الفقهیة الاربعة، قاهره، ص ۸۷.
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ دوم، ص ۵۵.
- ↑ وهبة الزحیلی، همان، ص ۵۲۳ - ۵۲۶.
- ↑ همان، ص ۵۴۲ – ۵۴۵.
- ↑ رضا اسلامی، مدخل علم فقه، قم، ص ۴۷۵.
- ↑ همان، ص۵۲۷.
