خاصه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| عقیده = | | عقیده = | ||
}} | }} | ||
'''خاصّه''' اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] و جماعت می‌شود<ref> محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176، با اقتباس.</ref><ref>جواد محدثی، ''فرهنگ غدیر''، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.</ref>. | |||
==وجه نام‌گذاری خاصه== | |||
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «[[مذهب شیعه|شیعه]]» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص و محدودند<ref>سید محسن امین، ''اعیان‌الشیعة''، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۲۴.</ref>. | |||
== وجه نام‌گذاری | ==وجه نام‌گذاری عامه== | ||
دلیل نام‌گذاری [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است<ref>جواد محدثی، ''فرهنگ غدیر''، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷. </ref>. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است<ref>شیخ کلینی، ''الکافی''، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.</ref>. | |||
در | |||
</ref> | |||
و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.<ref>جواد محدثی، ''همان''، ص 378. | |||
</ref>. | |||
== پانویس == | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۵۲
| خاصه | |
|---|---|
 | |
| نام | خاصه |
خاصّه اصطلاحی است برای شیعه در برابر اصطلاح عامّه که شامل اهل‌سنت و جماعت می‌شود[۱][۲].
وجه نام‌گذاری خاصه
به گفته برخی از بزرگان، دلیل نامیده شدن «شیعه» به «خاصه» این است که اولاً شیعیان خود را سزاوارتر از دیگران به این نام می‌دانند و ثانیاً شیعیان در میان عموم گروه‌های فراوان مسلمان، خاص و محدودند[۳].
وجه نام‌گذاری عامه
دلیل نام‌گذاری اهل‌سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، از این‌جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به‌کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز دیده شده است[۴]. مثلا در مقبوله عمر‌بن‌حنظلة از امام صادق (علیه‌السّلام)؛ از این تعبیر استفاده شده است[۵].
و اما در مباحث مربوط به سند احادیث، اگر راویان حدیث از اهل‌سنت باشند، گفته می شود که روایت مذکور از «طرق عامه» به‌دست ما رسیده است و اگر راویان حدیث شیعه باشند، گفته می شود که روایت از «طرق خاصه» به‌دست ما رسیده است.[۶].
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، چ اول، ص 176، با اقتباس.
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ غدیر، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.
- ↑ سید محسن امین، اعیان‌الشیعة، بیروت، انتشارات دار التعارف للمطبوعات، سال ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۲۴.
- ↑ جواد محدثی، فرهنگ غدیر، قم، انتشارات معروف، سال ۱۳۹۲ ش، ص ۳۷۷.
- ↑ شیخ کلینی، الکافی، تهران، انتشارات دار الکتب الاسلامیة، سال 1369 ش، ج ۱، ص ۶۸.
- ↑ جواد محدثی، همان، ص 378.
