شکیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| مبدأ شکل گیری = | | مبدأ شکل گیری = | ||
| موسس = | | موسس = | ||
| عقیده =1.افرادی که به دلیل ارتکاب گناهان کبیره مستحق | | عقیده =1.افرادی که به دلیل ارتکاب گناهان کبیره مستحق حدّ شرعی شده‌اند، از دایره [[اسلام]] خارج نمی شوند و مستحق طلب آمرزش‌اند. البته قضاوت حال آنها در قیامت، نزد خداوند محفوظ است.2. مخالفان این فرقه کافر هستند. | ||
}} | }} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
== اعتقادات == | == اعتقادات == | ||
شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی برایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، | شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی برایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا [[زنا]] و یا مرتکب [[قذف]] شده باشند، از دایره اسلام خارج نمی شوند و مستحق طلب آمرزش‌اند. البته قضاوت حال آنها در قیامت، نزد خداوند محفوظ است و درباره کشته‌شدگان می‌گویند: ما آنها را دوست داریم و از [[خداوند]] برایشان طلب آمرزش می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم دربارۀ نجات آنها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. همچنین شکّیّه مخالفان خود را [[کافر]] می‌شمرند<ref>محمد جواد مشکور، ''فرهنگ فرق اسلامی''، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 ش، ص 257.</ref><ref>محمد بن احمد ملطی، ''التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع''، تحقیق محمد زاهد بن الحسن الکوثری، قاهره، سال 1949 م، ص 168.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۵
| شکّیّه | |
|---|---|
 | |
| نام | شکّیّه |
| عقیده | 1.افرادی که به دلیل ارتکاب گناهان کبیره مستحق حدّ شرعی شده‌اند، از دایره اسلام خارج نمی شوند و مستحق طلب آمرزش‌اند. البته قضاوت حال آنها در قیامت، نزد خداوند محفوظ است.2. مخالفان این فرقه کافر هستند. |
شکّیّه یکی از شاخه‌های فرقۀ «خوارج» بودند.
اعتقادات
شکّیّه معتقدند افرادی که حدّ الهی برایشان واجب شده است، چه سرقت کرده باشند یا زنا و یا مرتکب قذف شده باشند، از دایره اسلام خارج نمی شوند و مستحق طلب آمرزش‌اند. البته قضاوت حال آنها در قیامت، نزد خداوند محفوظ است و درباره کشته‌شدگان می‌گویند: ما آنها را دوست داریم و از خداوند برایشان طلب آمرزش می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم دربارۀ نجات آنها شهادت دهیم، زیرا خداوند به رازهای پنهان ایشان آگاه‌تر از ما است. پس هیچ تکلیفی برای شهادت متوجه ما نخواهد بود. همچنین شکّیّه مخالفان خود را کافر می‌شمرند[۱][۲].
