انازله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
انازله‏
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
از فرق «غلاة» هستند، و گويند ابن ملجم، امير المؤمنين على (ع) را نكشت، و آن شخصى كه به دست او كشته شد ديوى بود، كه خود را به صورت على (ع) فرانموده بود، و على (ع) به آسمان رفت و فرود خواهدآمد، و ابو بكر و عمر را به عالم بازآورد، و از ايشان انتقام كشد و گويند: رعد، آواز على (ع) است و برق تازيانه او، چون آواز رعد بشنويد گوئيد:
| عنوان =انازله
عليك السلام يا امير المؤمنين. (نك سبائيه) فرق فخر رازى، باب سيم، اماميان و روافض.
| تصویر =
تاريخ شيعه و فرقه‏هاى اسلام، ص 170.
| توضیح تصویر =
انصاريه- نصيريه.
| نام =انازله
ص 76
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| قرن شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس =
| عقیده = غلاة شیعه
}}
'''انازله''' یکی از شاخه‌های [[غلاة|غُلاة]] شیعه است.
 
== اعتقادات ==
انازله معتقدند [[ابن ملجم|ابن‌ملجم]] قاتل [[علی بن ابی طالب|حضرت علی ‌(علیه‌السّلام)]] نبود، بلکه او دیو یا هیولایی را کشت که خود را به صورت حضرت در‌آورده بود. در حالی‌که امام  به آسمان رفته و روزی فرود خواهد آمد و از دشمنان [[اسلام]] انتقام خواهد گرفت. همچنین اضافه کرده‌اند که رعد آسمان، صدای حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) است و برق آسمان، تازیانه اوست. پس هنگام شنیدن صدای رعد بگویید: علیک‌السّلام یا امیر‌المؤمنین<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 76 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>.
 
== پانویس ==
{{پانویس}}
 
{{فرق و مذاهب}}
 
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۸

انازله
نامانازله
عقیدهغلاة شیعه

انازله یکی از شاخه‌های غُلاة شیعه است.

اعتقادات

انازله معتقدند ابن‌ملجم قاتل حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) نبود، بلکه او دیو یا هیولایی را کشت که خود را به صورت حضرت در‌آورده بود. در حالی‌که امام به آسمان رفته و روزی فرود خواهد آمد و از دشمنان اسلام انتقام خواهد گرفت. همچنین اضافه کرده‌اند که رعد آسمان، صدای حضرت علی ‌(علیه‌السّلام) است و برق آسمان، تازیانه اوست. پس هنگام شنیدن صدای رعد بگویید: علیک‌السّلام یا امیر‌المؤمنین[۱].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 76 با ویرایش و اصلاح عبارات.