بهافریدیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب | |||
| عنوان =بهافریدیه | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام =بهافریدیه | |||
| نام رایج = | |||
| تاریخ شکل گیری = | |||
| قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری | |||
| مبدأ شکل گیری = | |||
| موسس =بهافرید‌بن‌ماه فروردین | |||
| عقیده = بدعت در تعالیم دینی | |||
}} | |||
'''بهافریدیه''' پیروان مردی [[زرتشتیان|زرتشتی]] الاصل به نام بهافرید‌بن‌ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است. | |||
== پیشینه == | |||
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، | در زمانی که ابومسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتی الاصلی به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستای خواف از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتی در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهای شگفت انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنی سبز و نازک و نرم از حریر چینی بود که تمام آن در کف دست او جای میگرفت و آن را یکی از معجزات خود میدانست. شهرستانی میگوید بهافریدیان را سیانیه هم میگویند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>. | ||
== | == اعتقادات == | ||
بهافرید | بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکی در یگانگی خدا. 2. یکی در آفرینش آسمان‌ها و زمین. 3. یکی در خلق حیوان و روزی آنها. 3.یکی در مرگ. 4. یکی هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی برای اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت. | ||
همچنین وی برای پیروان خود کتابی به فارسی نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوی چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوی آفتاب کنند و موهای خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>. | |||
== سر انجام == | |||
[[رده: | بهافرید از مظاهر اصلاح‌طلب فکر ایرانی در دوره ابومسلم در خراسان بود که به دست خود ابومسلم از بین رفته است. | ||
چون ابومسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتی نزد وی آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابومسلم وی را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وی در اوایل خروج ابومسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتی به وجود آورد که منافی تمرکز قدرت سیاسی ابومسلم بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات. | |||
</ref>. | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
{{فرق و مذاهب}} | |||
[[رده:فرق و مذاهب]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۷
| بهافریدیه | |
|---|---|
 | |
| نام | بهافریدیه |
| قرن شکل گیری | قرن دوم هجری قمری |
| موسس | بهافرید‌بن‌ماه فروردین |
| عقیده | بدعت در تعالیم دینی |
بهافریدیه پیروان مردی زرتشتی الاصل به نام بهافرید‌بن‌ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.
پیشینه
در زمانی که ابومسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتی الاصلی به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستای خواف از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتی در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهای شگفت انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنی سبز و نازک و نرم از حریر چینی بود که تمام آن در کف دست او جای میگرفت و آن را یکی از معجزات خود میدانست. شهرستانی میگوید بهافریدیان را سیانیه هم میگویند[۱].
اعتقادات
بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکی در یگانگی خدا. 2. یکی در آفرینش آسمان‌ها و زمین. 3. یکی در خلق حیوان و روزی آنها. 3.یکی در مرگ. 4. یکی هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی برای اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت.
همچنین وی برای پیروان خود کتابی به فارسی نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوی چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوی آفتاب کنند و موهای خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد[۲].
سر انجام
بهافرید از مظاهر اصلاح‌طلب فکر ایرانی در دوره ابومسلم در خراسان بود که به دست خود ابومسلم از بین رفته است. چون ابومسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتی نزد وی آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابومسلم وی را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وی در اوایل خروج ابومسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتی به وجود آورد که منافی تمرکز قدرت سیاسی ابومسلم بود[۳].
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات.
