افزودن پیوند

    بهافریدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    '''بهافریدیه''' پیروان مردی [[زرتشتیان|زرتشتی]] الاصل به نام بهافرید بن ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.
    {{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
    | عنوان =بهافریدیه
    | تصویر =
    | توضیح تصویر =
    | نام =بهافریدیه
    | نام رایج =
    | تاریخ شکل گیری =
    | قرن شکل گیری =قرن دوم هجری قمری
    | مبدأ شکل گیری =
    | موسس =بهافرید‌بن‌ماه فروردین  
    | عقیده = بدعت در تعالیم دینی 
    }}


    ==پیشینه==
    در زمانی که ابو مسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتى الاصلى به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستاى خواف‏ از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتى در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهاى شگفت‏ انگیزی با خودش آورد  از آن جمله پیراهنى سبز و نازک و نرم از حریر چینى بود که تمام آن در کف دست او جاى مى‏‌گرفت و آن را یکى از معجزات خود مى‏‌دانست. شهرستانى مى‏ گوید بهافریدیان را سیانیه هم مى‌‏گویند.
    <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،  چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>


    ==اعتقادات==
    '''بهافریدیه''' پیروان مردی [[زرتشتیان|زرتشتی]] الاصل به نام بهافرید‌بن‌ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.
    بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکى در یگانگى خدا. 2. یکى در آفرینش آسمان ها و زمین. 3. یکى در خلق حیوان و روزی آن ها. 3.یکى در مرگ. 4. یکى هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی براى اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت.  


    همچنین وی برای پیروان خود کتابى به فارسى نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوى چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوى آفتاب کنند و موهاى خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد.
    == پیشینه ==
    <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>
    در زمانی که ابومسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتی الاصلی به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستای خواف‏ از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتی در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهای شگفت‏ انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنی سبز و نازک و نرم از حریر چینی بود که تمام آن در کف دست او جای می‏‌گرفت و آن را یکی از معجزات خود می‏‌دانست. شهرستانی می‏‌گوید بهافریدیان را سیانیه هم می‌‏گویند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>.


    ==سر انجام==
    == اعتقادات ==
    بهافرید از مظاهر اصلاح طلب فکر ایرانى در دوره ابو مسلم در خراسان بود که به دست خود ابو مسلم از بین رفته است.
    بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکی در یگانگی خدا. 2. یکی در آفرینش آسمان‌ها و زمین. 3. یکی در خلق حیوان و روزی آنها. 3.یکی در مرگ. 4. یکی هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی برای اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت.  
    چون ابو مسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتى نزد وى آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابو مسلم وى را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وى در اوایل خروج ابو مسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتى به وجود آورد که منافى تمرکز قدرت سیاسى ابو مسلم بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی،  چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات.
    </ref>


    ==پانویس==
    همچنین وی برای پیروان خود کتابی به فارسی نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوی چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوی آفتاب کنند و موهای خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref>.


    <references />
    == سر انجام ==
    بهافرید از مظاهر اصلاح‌طلب فکر ایرانی در دوره ابومسلم در خراسان بود که به دست خود ابومسلم از بین رفته است.
    چون ابومسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتی نزد وی آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابومسلم وی را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وی در اوایل خروج ابومسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتی به وجود آورد که منافی تمرکز قدرت سیاسی ابومسلم بود<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات.
    </ref>.


    [[رده: فرق و مذاهب]]
    == پانویس ==
    [[رده: کلام ]]
    {{پانویس}}
    [[رده: مذاهب کلامی ]]
     
    {{فرق و مذاهب}}
    [[رده:فرق و مذاهب]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۷

    بهافریدیه
    نامبهافریدیه
    قرن شکل گیریقرن دوم هجری قمری
    موسسبهافرید‌بن‌ماه فروردین
    عقیدهبدعت در تعالیم دینی


    بهافریدیه پیروان مردی زرتشتی الاصل به نام بهافرید‌بن‌ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.

    پیشینه

    در زمانی که ابومسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتی الاصلی به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستای خواف‏ از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج کرد و مدعی اصلاحاتی در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر کرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهای شگفت‏ انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنی سبز و نازک و نرم از حریر چینی بود که تمام آن در کف دست او جای می‏‌گرفت و آن را یکی از معجزات خود می‏‌دانست. شهرستانی می‏‌گوید بهافریدیان را سیانیه هم می‌‏گویند[۱].

    اعتقادات

    بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یکی در یگانگی خدا. 2. یکی در آفرینش آسمان‌ها و زمین. 3. یکی در خلق حیوان و روزی آنها. 3.یکی در مرگ. 4. یکی هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی برای اهل بهشت و دوزخ 7. یکی برای ستایش اهل بهشت.

    همچنین وی برای پیروان خود کتابی به فارسی نوشت و به ایشان امر کرد که روی یک زانو نشسته به سوی چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا که باشند رو به سوی آفتاب کنند و موهای خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نکنند و چهار پایان را نکشند مگر چارپایی که پیر باشد[۲].

    سر انجام

    بهافرید از مظاهر اصلاح‌طلب فکر ایرانی در دوره ابومسلم در خراسان بود که به دست خود ابومسلم از بین رفته است. چون ابومسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتی نزد وی آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه کرد. بعد از آن ابومسلم وی را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب کشته شدن او جز این نباشد که وی در اوایل خروج ابومسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حرکتی به وجود آورد که منافی تمرکز قدرت سیاسی ابومسلم بود[۳].

    پانویس

    1. ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات
    2. ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات
    3. ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 22 با ویرایش و اصلاح عبارات.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=بهافریدیه&oldid=216035»